موستار، جواهر کشور بوسنی و هرزگوین، در دوران درگیری‌های منطقه بالکان آسیب‌های فراوانی دید. بااین‌حال این شهر دوباره رونق خود را بازیافته و آماده پذیرایی از گردشگران است. فلایتیو سری به جاذبه‌های گردشگری این شهر زده است. با ما همراه باشید تا بدانید چرا موستار باید یکی از مقاصد گردشگری شما باشد.
برای خرید بلیط پرواز بوسنی یا هتل بوسنی سری به وبسایت گردشگری فلایتیو بزنید.
۱- استاری ماست
استاری ماست، پلی با معماری سبک عثمانی است که از قرن شانزدهم بر روی رودخانه نِرِتوا ساخته شده و دو طرف شهر را به هم متصل می‌کند. این پل نماد این شهر برای مدت بیش از ۴۰۰ سال است. استاری ماست که در طول جنگ بوسنی ویران شد، در سال ۲۰۰۴ مورد بازسازی قرار گرفت.
این پل زیبا و منحصربه‌فرد توسط معمار هیرالدین، شاگرد و کارآموز معمار مشهور، سینان، طراحی شد و در سال ۱۵۵۶ افتتاح گشت. این شهر نیز نام خود را از نگهبانان این پل، مشهور به موستاری گرفته است. خیابان‌های اطراف پل پرهیاهو بوده و پر از رستوران، کافه و مغازه هستند. همه این بناها با معماری قبل از امپراتوری عثمانی، عثمانی شرقی، مدیترانه‌ای و اروپای غربی ساخته شده‌اند.
پریدن از روی این پل به داخل رودخانه یک سنت قدیمی است و رسیدن به دوران بلوغ برای مردان جوان شهر را نشان می‌دهد. هرساله در ماه جولای یک مراسم پرش از پل ترتیب داده می‌شود و به تازگی به یکی از مناطق سری مسابقات جهانی شیرجه تبدیل شده است.
هرساله در فصل تابستان شمار زیادی از جوانان اقدام به عکس گرفتن در حین پرش به داخل رودخانه می‌کنند. شما هم اگر حس شجاع بودن دارید، می‌توانید این کار را انجام دهید، اما بهتر است تا قبل از پرش با پرداخت ۲۰ یورو به یک جوان محلی آموزش‌های لازم ببینید.
۲- مسجد کوشی محمت پاشا
مسجد کوشی محمت پاشا زیباترین مسجد تمام کشور بوسنی است که در سال ۱۶۱۸ ساخته شد. این مسجد نیز در خلال جنگ بوسنی متحمل خسارت‌های فراوانی شد و پس از آن موردبازسازی قرار گرفت.
مسجد محمت پاشا یک مکان کوچک و زیبا است، اما ویژگی برتر این مسجد موقعیت مکانی آن است. این مسجد تنها ۱۵۰ متر تا شمال پل قدیمی فاصله دارد و در کنار رودخانه قرار گرفته است. به همین منظور تماشای شهر قدیمی از مسجد، به‌خصوص از بالای مناره آن، بسیار دیدنی است. باغ‌های این مسجد در فصل تابستان محلی خنک برای فرار از گرما هستند و کافه چسبیده به مسجد نیز مکانی دوست‌داشتنی برای صرف چای و غرق شدن در مناظر زیبای اطراف است.
۳- بلاگاج تِک
بلاگاج تک به عنوان یکی از مکان‌های مقدس بوسنی و هرزگوین، در ۱۲ کیلومتری شهر موستار و در زیر یک صخره از منشا رودخانه بونا قرار دارد. این مکان برای ۶۰۰ سال خانه دراویش بوسنیایی بوده است که از جنگ بوسنی به این منطقه ساکت و زیبا پناه آورده‌اند.
گذر زمان و ریزش صخره‌ها باعث تخریب خانه دراویش شده، اما بازسازی‌های اخیر به این مکان جانی دوباره بخشیده است. گردشگران مجاز به ورود به این ساختمان‌ها هستند، اما فراموش نکنید که این بناها هنوز مکان‌هایی مقدس هستند و باید گرامی داشته شوند. به علاوه چندین رستوران نیز در مسیر تماشایی این خانه به چشم می‌خورند. همچنین می‌توان با یک قایق خود را به درون غاری در پای صخره و منشا رودخانه رساند.
۴- آبشار کراویکا
کراویکا که به آبشار نیاگارای بوسنی مشهور است، یک آبشار آهکی خارق‌العاده بر روی رودخانه ترِبیزات در ۴۰ کیلومتری جنوب موستار است. این آبشار نمایی فوق‌العاده دارد (شاخه‌های فراوانی از آب از بدنه اصلی آبشار به پایین سرازیر شده و به درون حوضچه زمردی رنگ آن می‌ریزد) و مناسب آب‌تنی در تابستان‌های گرم بوسنی است.
این آبشار در فصل بهار و زمانی که برف‌ها آب شده و از ارتفاع ۲۵ متری به پایین می‌ریزند در تماشایی‌ترین حالت خود قرار دارد. جذابیت آبشار در فصل تابستان کمتر از بهار است، اما حوضچه و جنگل اطراف اینجا را به محلی ایده آل برای پیک‌نیک، کوهنوردی و شنا تبدیل می‌کند. هیچ وسیله حمل‌ونقل عمومی برای رسیدن به آبشار وجود ندارد، اما تورهای گردشگری امکان سفر روزانه به این مکان را فراهم می‌کنند.
۵- پوچیتل
شهر حصار کشی شده پوچیتل متعلق به دوران عثمانی‌ها یکی از زیباترین مناظر اروپا محسوب می‌شود. این شهر بر روی یک زمین مسطح آهکی در کنار رودخانه نرتوا بنا شده است. پله‌های فراوان، بوته‌های درخت انار و خانه‌های سنگی باستانی، این منطقه را به محلی جذاب برای گشت‌وگذار تبدیل کرده است. در این منطقه مسجدی قرار دارد که ساخت آن به سال ۱۵۶۲ باز می‌گردد. این مسجد که در طول جنگ بوسنی کاملا تخریب شده بود حالا موردبازسازی قرار گرفته است. برج ساعت متعلق به سال ۱۹۱۷ نیز پس از تکمیل همچنان منتظر نصب ناقوس جدید خود است.
اگر حس می‌کنید که انرژی کافی در بدن دارید، از برج هشت ضلعی گاوراکاپِتان در خرابه‌های قلعه اُتورِدا بالا بروید. دید ابدی از شهر و رودخانه در پایین برج، ارزش این تلاش را دارد. به هنگام بازگشت به شهر متوجه می‌شوید که زندگی همچنان به روند خود ادامه می‌دهد و برخی از محلی‌ها شما را به خانه‌های خود برای صرف غذا و نوشیدنی دعوت می‌کنند.
