شهر زردرنگ و کوچک هوی آن درست در جنوب دا نانگ (پنجمین شهر بزرگ ویتنام) واقع شده است. هوی آن یک شهر ساحلی است که در دهانه رود تو بون قرار دارد. علیرغم داشتن سواحل زیبا و دهکده‌های منحصربه‌فرد، وجود یک شهر باستانی شما را عاشق هوی آن می‌کند.
هوی آن در روزگاری یک بندر تجاری مهم و فعال در جنوب شرق آسیا، بین قرن‌های پانزدهم تا نوزدهم، بود. در آن دوران، شهر پر از تاجران خارجی بود که اغلب آن‌ها از ژاپن، چین و هلند به اینجا می‌آمدند. آن‌ها در این شهر مشغول تجارت انواع کالاها نظیر ابریشم، چینی، سفال و ادویه بودند.
تجارت در طول قرن‌های بعد کمرنگ شد، اما شهر همچنان فرهنگ خود را از طریق معماری، سنت‌ها، خاطرات و لبخند مردم حفظ کرد. امروزه هوی آن یک مقصد گردشگری محبوب در میان مسافرانی است که به ویتنام سفر می‌کنند.
برای خرید بلیط هواپیما به فلایتیو مراجعه کنید.
وقتی‌که در خیابان‌های باریک این شهر قدم می‌زنید، متوجه فروشگاه‌هایی می‌شوید که اغلب در یک بنای دوطبقه مستقر شده‌اند. در طبقه بالای ساختمان، خانه و در طبقه اول فروشگاه قرار دارد. سقف خانه‌ها با سفال‌های چینی تزئین شده و فانوس‌های رنگارنگ از سقف‌های قرمزرنگ آویزان شده‌اند. می‌توان مردانی را در خیابان‌ها دید که سوار بر کالسکه‌های چینی بوده و در حال جابجایی مسافران در خیابان‌ها هستند. زنان محلی نیز لباس‌های سنتی خود را به تن کرده و کلاهی مخروطی موسوم به نون لا به سر گذاشته‌اند. آن‌ها در سراسر شهر مشغول فروش سبزیجات تازه، زیورآلات و خوراکی‌های محلی در سبدهایی هستند که با مهارت فراوان بر روی شانه‌های خود حمل می‌کنند.
ترکیب تمامی این زیبایی‌ها با شهر باستانی هوی آن اینجا را به یک گالری هنری روباز تبدیل کرده است که محل مناسبی برای عکاسی محسوب می‌شود.
موضوع شگفت‌انگیز این است که بسیاری از ساختمان‌های شهر با یک رنگ زرد طلایی خاص پوشانده شده‌اند. به نظر می‌رسد که شهر همیشه در احاطه نور آفتاب است. سه دلیل برای این انتخاب رنگ وجود دارد. مردم این منطقه از دنیا باور دارند که رنگ زرد نمادی از اشرافیت و برتری است، بنابراین آن‌ها بناهای معماری شگرف خود را با رنگ زرد نقاشی می‌کنند. به‌علاوه، رنگ زرد نماد خوش‌شانسی، غرور و خوشبختی برای مردم ویتنام است.
دلیل آخر کمی کاربردی است؛ رنگ زرد گرمای کمتری را جذب می‌کند، بنابراین مناسب آب‌وهوای شرجی و گرمسیری ویتنام است.
طلوع آفتاب هوی آن بسیار دل‌انگیز است؛ نور آفتاب تمامی دیوارهای زردرنگ را درخشان کرده و تمام شهر شروع به برخاستن از خواب می‌کنند. می‌توان صدای جاروهای کشیده شده بر کف خیابان، آواز پرندگان، زنگ دوچرخه‌ها، هیاهوی دست‌فروشان برای برپایی بساط و خنده دانش آموزان به هنگام دیدار با دوستان در هنگام صبح را شنید.
از یک دست‌فروش در کنار خیابان یک ساندویچ در نان باگت همراه با قهوه ویتنامی به قیمت حدودا یک دلار تهیه کرده و در هنگام قدم زدن خودتان را سیر کنید.
هوی آن تقریبا دارای هزار خانه باستانی برای کاوش است و از این تعداد ۸۴۴ خانه در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده‌اند. بسیاری از آن‌ها تبدیل به موزه، فروشگاه، کافه یا کارگاه‌های هنرمندان شده‌اند. این شهر پر از هنرمند، صنعتگر، خیاط و کفاش بااستعداد است. خیاطی‌ها در سراسر شهر به چشم می‌خورند و تعداد آن‌ها دو برابر دیگر کسب‌وکارها است. یکی از گزینه‌هایی که باید در فهرست سفر شما به هوی آن قرار بگیرد، رفتن به یک خیاطی و تهیه لباسی سنتی برای بردن به خانه است.
ازآنجایی‌که هوی آن یک شهر حفاظت‌شده است، قوانین سرسختانه‌ای در امر ساخت‌وساز در آن لحاظ می‌شود. به این معنی که هوی آن معماری سنتی چوبی خود در گذشته را حفظ کرده است. نمی‌توان خیابان‌های قدیمی شهر با کانال‌ها، پل‌ها و خانه‌های پر از خزه‌های سبزرنگ در کنار دیوارهای زرد را تخریب کرد. هوی آن حتی از آسیب‌های جنگ ویتنام نیز جان سالم به در برده است. وقتی‌که در خیابان‌های این شهر قدم می‌زنید، احساس می‌کنید که به گذشته سفر کرده‌اید.
در میان خانه‌های باستانی گزینه‌های فراوانی وجود دارد که تبدیل به فروشگاه نشده‌اند و می‌توان از آن‌ها دیدن کرد. خانه‌های قدیمی فونگ هونگ و دوک آن به همراه موزه سا هوی در داخل این بناهای باستانی قرار دارند. در برخی از این خانه همچنان خانواده‌هایی ساکن هستند. این خانواده‌ها به‌قدری مهربان هستند که به شما اجازه ورود به خانه‌ها برای کاوش در طبقه زیرین و بخش‌هایی را می‌دهند که امروزه تبدیل به نمایشگاه آثار هنری و کتاب‌فروشی شده‌اند.
برای ورود به این خانه‌ها باید بلیت تهیه کرد و می‌توان مجموعه‌ای از بلیت‌ها را از تمامی باجه‌های ورودی شهر باستانی خرید. می‌توان با یک بلیت از ۵ خانه از ۲۱ خانه زیبای این منطقه دیدن کرد. قیمت هر بلیت برای شما حدود ۵.۳۰ دلار تمام می‌شود.
قدم زدن در خیابان‌های شهر، بدون داشتن هدفی مشخص در ذهن، بسیار جذاب است. می‌توان با این روش از خیابان‌ها و کافه‌های منحصربه‌فرد شهر دیدار کرد و برای کسب انرژی دوباره یک فنجان قهوه سرد ویتنامی (آیس کافی) سفارش دارد. با خود یک سکه برای تعیین جهت به همراه داشته باشید. هر زمان که به یک دوراهی رسیدید، سکه را به آسمان پرتاب کرده و با شانس و اقبال به‌پیش بروید. اگر در شهر گم شدید، نگران نباشید. اکثر محلی‌ها در هوی آن به‌خوبی به زبان انگلیسی تسلط داشته و شما را راهنمایی می‌کنند. آن‌ها بسیار خوش‌برخورد هستند، بنابراین جای نگرانی برای هم‌صحبت شدن با محلی‌ها نیست.
بدون شک خاطرات سفر به هوی آن، با حال و هوای دل‌انگیز خود، در ذهن شما حک خواهد شد. این شهر یکی از آن مناطقی خواهد بود که شما را به‌سوی خود بازخواهد گرداند و وقتی‌که به اینجا بازگشتید، هوی آن را به‌مانند گذشته خواهید یافت. هوی آن شباهت به هیچ کجای دیگر از این دنیا ندارد.
