«اگر من را میبینی، گریه کن.»
این جملهای است که بر روی سنگهای چندصدساله حکاکی شده. سنگهایی که با عنوان سنگ گرسنگی شناخته میشود. این سنگها در شهر دیچین جمهوری چک قرار گرفتند و خطری که پیشروی ما قرار دارد را پیشگویی میکنند. گرمایش زمین و تغییرات اقلیمی باعث شده که هر فرمی از دما به افراط خود برسد. گرما، گرمتر خواهد شد و سرما، سردتر خواهد شد. باران بیشتر و کولاک سنگینتر خواهد شد.
این سنگها در سرتاسر اروپا پخش شدهاند و هر کدام پیشگویی خطری خاص را ارائه میدهند. اما این سنگها از کجا آمدند؟
سنگهای گرسنگی در کجا قرار دارند؟
اروپای مرکزی با مفهوم این سنگها آشنایی دارد و این سنگها بیشتر در این بخش از اروپا متمرکز شدند. اگر به دنبال ریشهیابی عمیق باشیم، باید حداقل به ۵۰۰ سال پیش بازگردیم و به دنبال ریشهیابی در تفکر آلمانی باشیم. این سنگها در حقیقت از آلمان ریشه گرفته و در کلونیهای چندصدسال پیش آلمان مستقر شده. جمهوری چک و شهر دیچین هم یکی از این کلونیهای قدیمی است.
اما این سنگ های گرسنگی چه مفهومی دارند؟ این سنگها در عمق پایین رودهای اروپایی قرار دارند. زمانی این سنگها کار گذاشته شدند که قحطی در جریان و سطح آب پایین بوده. گذشتگان اروپایی باور داشتند که وقتی آب به این سطح (و این سنگها) برسد دوباره زنجیره اتفاقات پیشین که منجر به قطحی طولانی شد تکرار خواهد شد.
یک اخطار واضح
همانطور که مجله گاردین در مقاله خود اشاره کرده، این یک اخطار واضح است. مردم پیشین به ما اخطار میدهند که دورانی سخت را در پیش داریم. شاید به نظر مفهوم این سنگها ملودراماتیک باشد، اما حقیقتی ساده پشت آنها وجود دارد. آن حقیقت هم همین است:«اگر من را میبینی، گریه کن.»