آرژانتین، این کشور آمریکای جنوبی، به خاطر داشتن دشت‌های سرسبز و یخچال‌های بزرگ خود شهرت فراوانی دارد. فلایتیو سری به مقاصد جذاب گردشگری این کشور زده است. با ما همراه باشید.
مرد ماهیگیر به‌سرعت یک‌تکه از ماهی را به قلاب آلومینیومی خود زد و بدون معطلی به آب انداخت. خیلی سریع یک ماهی بزرگ با دهان باز و دندان‌های تیز به قلاب او چسبید. درست حدس زدید ماهی او پیرانا بود. پابلو، مرد ماهیگیر، ماهی را با احتیاط از قلاب جدا کرد و در کف قایق انداخت و دوباره از نو مشغول شد. او موفق شد دو ماهی دیگر نیز بگیرد.
یک سوسمار بزرگ سیاه‌رنگ در حال نزدیک شدن به ما بود و از زیر پوشش گیاهی به ما نگاه می‌کرد. وقتی‌که به نزدیکی قایق رسید، شرارتش گل کرد. آیا این موجود در این آب‌های سرد بی‌هدف این کار را انجام می‌داد یا اینکه به دنبال پرت کردن ما در آب و گرفتنمان یکی پس از دیگری بود؟ ما نباید می‌ترسیدیم. سوسمار یک ماهی خورد و منتظر تمامی ماهی‌های پابلو بود. سوسمار واقعا داشت به ما لطف می‌کرد.
تالاب حفاظت‌شده ایبریا در منطقه کورینتس در شمال آرژانتین بیش از ۱۹۰ کیلومتر طول دارد و در خارج از این کشور ناشناخته است. به‌سختی می‌توان به این تالاب آمد و از تمام ۴ هزار کیلومترمربع آن دیدن کرد. حیات‌وحش این منطقه خارق‌العاده بوده و مشاهده آن‌ها آسان است. بیش از ۳۰۰ گونه پرنده و ۵۰ نوع پستاندار در جنگل انبوه این منطقه زندگی می‌کنند. ما موفق به تماشای گله‌ای از گوزن‌ها شدیم که از نزدیکی قایق ما عبور کردند. کاپی بارا دیگر جانوری بود که تا زمان نزدیک نشدن به او از جایش سرسختانه تکان نخورد. این حیوانات با چهره‌ای شبیه به غول و رنگ زنجبیلی و جثه‌ای در حد موش‌های آزمایشگاهی بزرگ‌ترین جانوران جونده از تیره موش‌ها در دنیا هستند. آن‌ها بیشتر عمر خود را در حال جویدن همراه با خانواده در چمنزارهای اطراف پارک هستند.
شنا در آب‌های کم‌عمق
ما در یک بعدازظهر گرم به کنار دریاچه‌ای رفتیم و وارد آب شدیم. هیچ‌چیز نمی‌تواند به‌اندازه شنا در آب‌های کم‌عمق خستگی را از تن شما دور کند. زنی در همان حوالی بود که به ما گفت: «اگرچه ماهی‌های پیرانا در آب‌های کم‌عمق شنا نمی‌کنند، اما بدشان نمی‌آید تا پاها و نوک انگشتان شما را گاز بگیرند.» او برای تایید حرف‌های خود زخم‌های موجود بر روی دستانش را نشان داد که کار ماهی‌های پیرانا بوده است. میمون‌ها نیز در جنگلی در نزدیکی دریاچه زندگی می‌کنند، اما متاسفانه ما نتوانستیم آن‌ها را مشاهده کنیم.
در انتهای روز و به هنگام غروب آفتاب مجددا به لا ویلا خوانا فرانسیسکا بازگشتیم. ما در کنار یک خانواده گاوچران اقامت می‌کردیم. مرد خانواده، لیلو، دام و اسب پرورش می‌داد و از آمدن میهمان به خانه خود خوشحال بود. غذاهای آرژانتینی ترکیبی از خوراکی‌های ایتالیایی، اسپانیایی و مردمان منطقه باسک هستند.
لیلو علاقه فراوانی به پرورش گاو داشت، اما آرزوی واقعی او زمانی که به لا ویلا خوانا فرانسیسکا می‌رسیدیم و وارد یک چمنزار بزرگ می‌شدیم نمایان می‌شد. اسب‌های لیلو فوق‌العاده بودند. زیباترین حیواناتی که تابه‌حال دیده‌اید. آن‌ها به‌خوبی آموزش دیده بودند و خواسته‌های لیلو را اجابت می‌کردند.
پس از صبحانه به چراگاه لیلو دعوت شدیم. لیلو و سرپرست چراگاه شلوارهای تیره و کفش‌های رنگی به پا کردند و پیراهن‌هایی یقه‌باز همراه با کلاه به سبک گاوچران‌ها پوشیدند. آن‌ها برای راحتی نشستن بر روی اسب‌های خود از پوست بر روی زین‌ها استفاده می‌کردند. ما گله را دور زدیم و آن‌ها را به چهار گوشه چراگاه بردیم. برخی از حیوانات چموش‌تر برای آمدن به زحمت بیشتری نیاز داشتند. آن‌ها در مقایسه با اسب‌های کوچک ما خیلی بزرگ بودند و کار ما را سخت می‌کردند.
وقتی‌که گله را جمع کردیم، آن‌ها را به‌طرف آب بردیم و به‌منظور مراقبت از آن‌ها در مقابل پشه‌های انگلی داخل آب کردیم. برخی از آن‌ها به هنگام برخورد آب با بدنشان ترسیدند و سعی کردند تا دوباره از آب بیرون بیایند؛ اما برخی دیگر به‌سرعت وارد آب شدند و گاوچران‌ها را مجبور کردند تا همگی آن‌ها را یکجا جمع کنند.
تریلو: شهری ساحلی در آرژانتین
حالا که فرصت فراهم شده بود، با پروازی عازم جنوب و شهر تریلو شدیم و از آنجا به‌طرف پورتو مادرین حرکت کردیم. شهر ساحلی که در سواحل اقیانوس اطلس واقع شده بود. در جنوب شهر پونتا تومبو قرار دارد که یک منطقه حفاظت‌شده کوچک است. در این منطقه بیش از یک میلیون پنگوئن ماژلانی زندگی می‌کنند و در فصل بهار به لانه‌های خود در اینجا می‌آیند. این بزرگ‌ترین جمعیت پنگوئن‌ها در خارج از قطب جنوب است. با بالا آمدن آفتاب و گرم شدن هوا، پنگوئن‌های بالغ به‌منظور گرفتن سایه به زیر صخره‌ها می‌روند.
وقتی‌که فصل تابستان فرامی‌رسد، پنگوئن‌های جوان تغییر رنگ می‌دهند، اما هنوز هوش والدین خود را ندارند. آن‌ها مرتبا به نزد والدین خود می‌روند و منتظر می‌مانند تا به آن‌ها ماهی بدهند. پنگوئن‌های بالغ در حین اینکه در زیر آب وظایف پدری خود را انجام می‌دهند، همراه با موج‌های آب بازی و تفریح هم می‌کنند.
شبه‌جزیره والدس در شمال پورتو مادرین در نقشه بسیار کوچک است، اما درواقع اندازه آن در حد شبه‌جزیره کرنیش در جنوب غربی انگلیس است. در باریک‌ترین بخش از این شبه‌جزیره می‌توان اقیانوس را از هر دو طرف مشاهده کرد؛ یک طرف خلیج سن خوزه و طرفی دیگر خلیج نوُو. گردشگران برای مشاهده طبیعت زیبای وحشی به این نواحی می‌آیند. جزیره والدس محل زندگی نهنگ‌های مشهور قاتل است که به ساحل می‌آیند تا شیرهای دریایی جوان را شکار کنند.
گرگ‌های دریایی: حیواناتی زیبا و ستیزه‌جو
در گوشه‌ای از خلیج نوو شیرهای دریایی یا گرگ‌های دریایی حضور دارند. اسپانیایی‌ها به این دلیل به این موجودات گرگ دریایی می گویند که ستیزه‌جو هستند. طبق مشاهده ما قلمروی آن‌ها در ساحل به‌هیچ‌وجه در معرض خطر نهنگ‌های قاتل قرار نداشت و در حدود ۴ متر بالاتر از سطح دریا بود. بااین‌حال بچه شیرهای دریایی در معرض خطر افتادن از آشیانه خود بودند و نمی‌توانند به‌مانند مادر به لانه بازگردند. برخی از آن‌ها پس از افتادن در آب ملتمسانه از مادر می‌خواستند تا آن‌ها را نجات دهد و مرتبا سعی می‌کردند تا از دیواره‌های صخره‌ای بالا بیایند.
به هنگام بازگشت به پورتو مادرین با خانواده‌ای از روباه‌های خاکستری روبرو شدیم که در کنار جاده و چاله‌های آب باران حرکت می‌کردند. آب این جزیره تقریبا شور است و نوشیدن آبی شیرین می‌تواند مزیتی بزرگ باشد. روباه‌ها نیز از این فرصت استفاده کرده و در حال نوشیدن آبی شیرین بودند. پورتو مادرین جنوبی‌ترین شهر جهان است و به هنگام سفر به آرژانتین شانس دیدار از آن وجود دارد. این شهر در جزیره‌ای بزرگ با نام تیرا دل فوگو قرار داشته و به این خاطر چنین نامی دارد که ملوانان به هنگام عبور از آن متوجه آتش ساکنان بومی آن شدند. این جزیره فاصله کمی تا قطب جنوب داشته و از بندر آن برای پهلو گرفتن کشتی‌های قطب پیما و سوار و پیاده شدن مسافران استفاده می‌شود.
پارک ملی تیرا دل فوگو فاصله نزدیکی تا شرق شهر دارد. چشم‌انداز صخره‌ای این جزیره با دریاچه‌های زیبا و جنگل ساحلی در جنوب همراه با گلسنگ‌های حیرت‌انگیز پوشانده شده است. سگ‌های آبی در برخی از رودخانه‌های این منطقه زندگی کرده و به‌منظور ساختن موقعیت مناسب زندگی و ماهیگیری بر روی رودخانه سد بسته‌اند.
در امتداد ساحل و در طرف مقابل مزرعه اسپانیایی هابرتون قرار دارد. ما به سمت کوه‌های زیبا و جنگل‌های ساحلی حرکت کردیم و در ابتدا با گذر از یک بزرگراه مسطح و سپس یک مسیر خاکی به این مزرعه رسیدیم. این منطقه کشاورزی در نزدیکی ساحل واقع شده و شما را به یاد سواحل غربی اسکاتلند با آب‌های شفاف و صخره‌ها می‌اندازد. دسترسی به این منطقه برای مدت یک قرن تنها با قایق امکان‌پذیر بود؛ اما بعدها فرودگاه در اینجا ساخته شد و اخیرا هم جاده‌ای برای آن ساخته شده است.
هابرتون قدیمی‌ترین مزرعه این جزیره است و از زمان تاسیس آن توسط توماس بریج در اختیار این خانواده قرار دارد. بریج یک فرد یتیم بود که در بریتسول در زیر یک پل پیدا شد. او بعدها به گروه مبلغان مذهبی پیوست و در سال ۱۸۶۳ به یوشوایا مهاجرت کرد. او پس از ماجراجویی‌های فراوان از رئیس‌جمهور کشور ۲۰۰ کیلومترمربع زمین دریافت کرد.
خانواده بریج‌ها کاملا مستقل هستند و به‌طور سنتی آذوقه دو سال خود را به‌منظور مقابله با قحطی ذخیره می‌کنند. آن‌ها حتی امروز نیز سنت خود را حفظ کرده و گوشت‌های خود را به روش سنتی خشک می‌کنند. ناتالی گودال، همسر مالک کنونی زمین، متخصص پستانداران دریایی در اقیانوس جنوبی است. او در طول سال حیوانات به‌گل‌نشسته در ساحل را جمع‌آوری کرده و آن‌ها را به‌منظور نشان دادن به دانشجویان جانورشناسی نگهداری می‌کند. این دانشجویان در فصل تابستان از بوینس آیرس به اینجا آمده و با جوشاندن لاشه‌های حیوانات استخوان‌های آن‌ها را به‌منظور بررسی جدا می‌کنند.
خانه استخوانی
در پایان سفر به دعوت ناتالی به خانه استخوانی رفتیم که از ساختمان‌های اصلی مزرعه، به دلایل بهداشتی و البته بوی بد، فاصله داشت. در ساحل سه دانشجو مثل جادوگران نمایشنامه مکبث در حال جوشاندن استخوان‌های یک نهنگ بودند. در منطقه‌ای محصور (به‌منظور جلوگیری از ورود گوسفندان) ده‌ها اسکلت گاو ماهی، دلفین، شیرهای دریایی و دیگر حیوانات به چشم می‌خورد. در داخل خود خانه نیز قفسه‌هایی متعدد از جعبه‌هایی پر از استخوان‌های پستانداران دریایی وجود داشت که همگی در طول ۱۸ سال توسط ناتالی جمع‌آوری و دسته‌بندی شده بودند.
حالا که به انتهای سفر رسیدیم، لازم است تا برخی از نکات را گوشزد کنیم:
زمان سفر
شمال آرژانتین آب و هوایی نیمه استوایی و جنوب آن آب و هوایی سرد دارد. تابستان در این منطقه از اواسط دسامبر تا اواخر فوریه ادامه دارد. ماه‌های زمستان، برعکس نیم‌کره شمالی، ژوئن، جولای و اوت هستند. دما به‌طور ناگهانی در اینجا کاهش نمی‌یابد، اما استان‌های کورینتس و میسیونس در ماه‌های اوت و سپتامبر مرطوب هستند. فصل اسکی سواری از ژوئن تا اویل اکتبر ادامه دارد.
بهداشت
آرژانتین ازنظر بهداشتی مشکلی ندارد و نیاز به زدن واکسن خاصی نیست، اما اگر قصد سفر به مناطق نزدیک استوا را دارید بهتر است تا توصیه‌های لازم در مورد پشه مالاریا را جدی بگیرید. وبا نیز در مناطق شمالی و نزدیک به استوا، نظیر سالتا و چاکو، شایع است.
غذا
وعده اصلی غذای آرژانتینی‌ها گوشت است؛ اما انواع مختلفی از غذاهای دیگر نظیر خوراکی‌های اسپانیایی و ایتالیایی هم در این کشور یافت می‌شود. رستوران‌ها غذاهای خوبی عرضه می‌کنند و هیچ‌کدام از آن‌ها مجوز قانونی هم ندارند.
حیات‌وحش
آمریکای جنوبی دارای گونه‌های فراوانی است که تنها به این قاره محدود می‌شوند. پرندگان نیز در سراسر قاره حضور دارند. حیات‌وحش آرژانتین بسیار متنوع بوده و تماشای آن ساده است. مناطق حفاظت‌شده به‌خوبی تحت کنترل بوده و پرندگان نیز در بوینس آیرس منطقه حفاظت‌شده خود را دارند. یک دوربین دوچشمی برداشته و همراه با یک دوربین عکاسی معمولی به شکار صحنه‌ها بروید.
بوینس آیرس
این شهر در نزدیکی علفزارهای بزرگ آرژانتین واقع شده و به طرز عجیبی حال و هوای یک شهر اروپایی را دارد. گاهی اوقات بوینس آیرس را به خاطر کافه‌ها، سالن‌های تئاتر، انواع رستوران‌ها و زندگی شبانه منحصربه‌فرد «پاریس جنوب» می‌نامند. رقص تانگو در جای‌جای این شهر دیده می‌شود و ورزش محبوب مردم در اینجا چوگان است.
