آیا می خواهید عشق به کوهنوردی به بچه هایتان منتقل شود؟ پس زود شروع کنید. صرف این‌که بچه هایتان کوچک هستند، به معنای این نیست که نمی توانید کوهنوردی کنید. وقتی بچهی کوچک دارید، فتح قله ها برنامهریزی و انعطاف بیشتری میخواهد، اما درعین‌حال فتح قله لذت بخش تر خواهد بود.
جاشوا فریزما، پدری اهل کلورادو که شش فرزند دارد، وقتی ده سال داشت آغاز به فتح قله های 4 کیلومتری کرد. او می گوید: پیش از آن که دخترم راه برود، یک کوله حمل بچه داشتیم و او را در آن قرار می دادیم. دخترم از این کوله بیزار بود و دست‌آخر از آن بیرون می آمد و راه میرفت. ما برای غذا خوردن کمی متوقف می شدیم و کمی که دخترم بزرگ شد، خودش به راهش ادامه می دهد.
دختر فریزما حالا یازده سال دارد و اولین قله 4 کیلومتریاش، قلهی هندیس در کوهستان سن خوان را وقتی پنج‌ساله بود، فتح کرد. از آن زمان تا کنون، یازده قله دیگر را نیز فتح کرده است. دو پسر دیگر فریزما هم اولین قلهی 4 کیلومتری شان را در پنج‌سالگی فتح کرده اند.
فریزما می گوید: «باید بچه ها را تبدیل به بخشی از کاری کنید که به‌عنوان یک خانواده انجام می دهید، نه مایه آزار کارتان». ما با او و دکتر تریسی کاشینگ، مدیر شرکت دارویی ویلدرنس و استادیار پزشکی اورژانس در دانشگاه کلورادو صحبت کردیم تا از آنها برای بردن بچه ها به فتح قله، توصیه هایی بگیریم.
نشانه های ارتفاع زدگی را بشناسید
در بچه هایی که زبان بازکرده‌اند و در نوجوانان، ارتفاع زدگی بسیار شبیه بزرگسالان است: علائمی نظیر سردرد، حال تهوع، بیاشت هایی، استفراغ، سرگیجه، دید مبهم و خستگی یا ضعف. در نوزادان یا کودکانی که هنوز صحبت نمیکنند، تشخیص این مسئله کمی دشوار است.
دکتر کراشینگ معتقد است «نق زدن میتواند نشانه ارتفاع زدگی باشد- هم میزان نق زدن به دلیل و هم شدت آن». از نظر او والدین باید میزان تغذیه نوجوانان را زیر نظر بگیرند. اشتهای خوب، نشانهی خوبی است. بازیگوشی و این که کودک ظرف بیست و چهار ساعت گذشته چقدر خوابیده نکات مهمی است چون در ارتفاع، مشکلات خواب به وجود میآید. اگر نشانه های ارتفاع زدگی را تشخیص دادید تا وقتی نشانه ها برطرف نشده بالاتر نروید و از مسکن کودکان برای آرام کردن سردرد استفاده کنید. اگر میخواهید ارتفاع را کم کنید، این کار را به تدریج انجام بدهید.
پیشاپیش برنامه ریزی کنید
دکتر کراشینگ اشاره میکند به این که با کوهنوردیهای کوتاه و کوچک در ارتفاع های کمتر استفاده کنید و بعد از آن به ارتفاع های بالاتر بروید. اگر خانه تان در سطح دریا قرار دارد، یکی دو شب را در سطحی بالاتر بگذرانید و بعد از آن به سمت کوهستان بروید.
هر چقدر هم برنامه ریزی دقیقی داشته باشید، خودتان را آماده بازگشت کنید. ممکن است فرزندتان آسیبی ببینید و در نهایت مجبور شوید او را به پایین حمل کنید. فریزما می گوید: برای ما هم همیشه این طور نبوده که به هدفمان برسیم، اما تا وقتی که بچه ها بخواهند برگردند و آزادی آن را هم داشته باشند، به مسیر ادامه خواهند داد؛ اما اگر بخواهید مجبورشان کنید، آنها هم مقاومت میکنند. باید کاری کنید به کوهنوردی علاقه‌مند شوند، آن را دستاورد خودشان بدانند و همین باعث خواهد شد که انگیزهشان زیاد شود.
وسایل لازم را همراه داشته باشید
کوله هیدراسیون برای بچه هایتان تهیه کنید. فکر می کنند باحال است و هر وقت آب بخواهند دم دستشان است. در ضمن در خرید کفش کوهنوردی، صرفه جویی نکنید: کوهنوردی نیاز به کفش مقاوم و قوی دارد. سعی کنید در طول مسیر از تلفن استفاده نکنید، اما یک تلفن قدیمی یا دوربین محکم بیاورید تا بچهها بتوانند عکس بگیرند. زمان خیلی زود می گذرد و بعدها عکسهای جذابی برای نشان دادن به دوستانشان خواهند داشت.
تغذیه ویژه
بچه ها به آب و غذای بیشتری احتیاج دارند و بنابراین باید وعده های بیشتری از حالت معمول داشته باشند. هر چهل‌وپنج دقیقه یک‌بار یک میان وعده داشته باشید؛ به‌این‌ترتیب بچه ها دیرتر خسته می شوند. وقتی توقف کرده اید با هم بازی کنید. فریزما همیشه یک وعده غذای مخصوص برای قله تدارک میبیند.
اشتباه قضاوت نکنید
دکتر کراشینگ معتقد است: «نوزادان زیر شش ماه، برای تشخیص علائم ارتفاع زدگی خیلی کوچک هستند؛ علاوه بر آن، جدای بحث ارتفاع، واقعاً مشخص نیست کودک نوپا به لحاظ فیزیکی چقدر می تواند راه برود». اغلب کوهنوردی ها، مسافت زیادی را در بر میگیرند که موانع زیادی را در مسیر خود دارد و پاهای کوچک بچه ها همیشه نمی تواند آن را تحمل کند؛ اما وقتی تصمیم می گیرند این کار را انجام بدهند، یاد میگیرند بر ترس هایشان غلبه کنند. آخرین نکته فریزما: «به خاطر این که فکر میکنید فرزندتان نمی تواند کاری را انجام بدهد، او را محدود نکنید».
