سایگون یا هو شی مینه قطب اقتصادی ویتنام بوده و شهری تماشایی است. بااین‌حال مسافران می‌توانند در مدت ۲۴ ساعت گردشی کامل از این شهر داشته باشند. فلایتیو شما را برای این گردش ۲۴ ساعته راهنمایی می‌کند. برای خرید بلیط هواپیما خارجی به فلایتیو مراجعه کنید.
روز اول
۶ بعدازظهر
سفرتان را با آشنا کردن خودتان با ترافیک و فضای شلوغ هو شی مینه از طریق پیاده‌روی در اطراف منطقه لی لوی (Le Loi) و بازار بن تان (Ben Thanh) آغاز کنید. اگرچه این کار تحت عنوان فعالیت‌های گردشگری معمولی انجام می‌شود، اما شما را با معماری تاریخی و مغازه‌های شهر سایگون آشنا می‌کند. بازار بن تان که اخیرا صدمین سالگرد تاسیس خود را جشن گرفته است، به‌عنوان یکی از چشم‌اندازهای این شهر محسوب می‌شود. این بازار به خاطر محبوبیت خود در سال‌های اخیر به قطب گردشگری هو شی مینه تبدیل شده است. بااین‌حال، معماری و فضای داخلی بازار تغییر چندانی نکرده و اینجا را به محلی ایده آل برای افراد به‌منظور تجربه پویایی یک بازار سنتی محلی تبدیل می‌کند.
مسیر پیاده خود را به طرف خیابان فام نگو لائو (Pham Ngu Lao) ادامه دهید. در طرف راست شما منطقه موسوم به «بک‌پکرها» به چشم می‌خورد، اما در آن‌سوی خیابان پارک فام نگو لائو دیده می‌شود. این پارک در هنگام عصر پر از جمعیتی است که برای انجام ورزش‌های مختلف یا حتی نشستن و صرف یک فنجان قهوه با دوستان به اینجا می‌آیند. فام نگو لائو محل مناسبی برای تماشای افراد است. یکی از بهترین نقاط پارک کافه «آسمان خنک» است که انواع نوشیدنی‌ها در آن سرو می‌شود. این کافه با توجه به نام خود دید خوبی به آسمان شهر دارد. مسلما این کافه با چنین ویژگی‌هایی، قیمت‌های بالاتر از حد معمول شهر از مشتریان دریافت می‌کند.
۸ شب
بهتر است تا صادق باشیم: بهترین غذاهای ویتنامی این شهر در رستوران‌های خیابانی و سبدهای موسوم به کوانگ گان (quang gánh) سرو می‌شود. غذا خوردن در خیابان یک امر رایج در ویتنام است و به این معنی است که برای یافتن یک رستوران در این کشور نیازی به بیش از ۱۰۰ متر راه رفتن نیست. اگر با منطقه‌ای شلوغ در خیابان همراه با صندلی‌ها و میزهای کوچک در اطراف آن مواجه شدید، با احتمال زیاد در حال رسیدن به یک اغذیه‌فروشی هستید. همین امر در مورد دست‌فروشان خیابانی نیز صادق است. تا زمانی که مردم محلی در حال غذا خوردن در اطراف یک دست‌فروش باشند، می‌توان کیفیت غذاهای او را تایید کرد. اکثر گردشگران خارجی از عدم آشنایی با زبان ویتنامی در هنگام روبرو شدن با این اغذیه‌فروشی‌ها نگران هستند. اگر شما هم با چنین مشکلی روبرو هستید، سوار بر یک تاکسی موتوری شده و به کوک گاچ کوان (Cuc Gach Quan) بروید. کوک گاچ کوان که در میان بهترین رستوران‌های شهر قرار گرفته، دارای سه مزیت بزرگ است: این رستوران در یک ساختمان زیبای سه‌طبقه واقع شده، خدمه آن به زبان انگلیسی صحبت می‌کنند و غذاهای سنتی خود را به گردشگران بی‌تجربه پیشنهاد خواهد کرد. به‌علاوه، این رستوران انواع مختلفی از غذاهای ویتنامی را عرضه می‌کند.
توصیه‌های ضروری حین سفر:
از خریدن سوغاتی از بازارهای محلی نظیر بازار بن تان خودداری کنید. اگر قصد گردش در اطراف شهر با تاکسی‌های موتوری را دارید، قبل از سوار شدن در مورد قیمت به توافق برسید و آدرس را بر روی کاغذ برای رانندگان بنویسید. زبان ویتنامی یک زبان آوایی است و ممکن است که مردم محلی در مورد تلفظ نام خیابان‌ها و مکان‌ها توسط شما دچار عدم درک کافی شوند. اگر ترجیح می‌دهید که از یک تاکسی استفاده کنید، تنها سوار تاکسی‌های شرکت ویناسون (Vinasun) با خودروهایی به رنگ سفید و علامت‌های سبز یا قرمزرنگ و شرکت میلین (Mailinh) با خودروهایی به رنگ سبز شوید. آن‌ها تاکسی‌متر داشته و معمولا از شما پول اضافی دریافت نمی‌کنند.
روز دوم
۱۰ صبح
به سراغ امتحان صبحانه سنتی ویتنامی یعنی فو (phở) بروید که از نودل‌های برنجی و سبزیجات و گوشت تهیه شده است. از دیگر صبحانه‌های محبوب ویتنامی می‌توان به بان می (banh mi)، یک نان باگت پرشده با گوشت، سس سویا، فلفل و سبزیجات یا انواع تخم‌مرغ‌ها، اشاره کرد. در هنگام صبح، این خوراکی‌ها در تمام گوشه و کنار خیابان‌های اطراف شهر یافت می‌شوند؛ اما اگر تمایل شما به سمت یک صبحانه غربی است، می‌توان به کافه L’Usine رفت. این کافه فرانسوی در منطقه لی لوی انواع مختلفی از صبحانه‌ها و شیرینی‌های خانگی فرانسه را سرو می‌کند.
۱۱ صبح
در همین ناحیه فروشگاه صنایع‌دستی مکونگ (Mekong)، به‌عنوان بخشی از پروژه مردم‌نهاد مکونگ، دیده می‌شود. این فروشگاه اقدام به عرضه انواع صنایع‌دستی مناسب کادویی کرده و با محصولات و مواد داخلی خود نظیر ابریشم و بامبو، نماینده خوبی برای سنت و فرهنگ ویتنام است. از اینجا یک تاکسی موتوری گرفته و به موزه «بقایای جنگ ویتنام» بروید. این ساختمان سه‌طبقه با مجموعه‌ای گسترده و کاملا سالم از جنگ ویتنام، از عکس‌های مجله لایف گرفته تا سلاح‌ها، هواپیماها و تانک‌ها، پر شده است.
۱۲ ظهر
از موزه به طرف جنوب خیابان نام کی خوی نگیا (Nam Kỳ Khởi Nghĩa) رفته و از کاخ «اتحاد دوباره» دیدن کنید. این ساختمان که توسط نگو ویت تو (Ngô Viết Thụ)، معمار ویتنامی طراحی شده، به‌عنوان محل اقامت و همچنین کار رئیس‌جمهور ویتنام جنوبی در طول دوران جنگ مورد استفاده قرار می‌گرفت. این کاخ بعدها و زمانی که تانک‌های ویتنام شمالی دروازه آن را تخریب کردند به نمادی از پایان جنگ بدل شد. تزئینات داخلی کاخ همچنان سالم مانده و طراحی منحصربه‌فرد سبک فرانسوی، ویتنامی و چینی آن دوران را به تصویر می‌کشد.
۱:۳۰ بعدازظهر
در امتداد کاخ اتحاد دوباره یک رستوران خوب با نام «پروپاگاندا» برای صرف نهار وجود دارد. این رستوران انواع مختلفی از غذاهای لذیذ و سنتی ویتنامی را در محیطی آرام و دنج سرو می‌کند. همانطور که از نام این رستوران مشخص است، فضای داخلی آن با نقاشی‌های دیواری از تبلیغات و خبرها تزئین شده و بیرون آن نیز مشرف به پارک است. در نزدیکی این رستوران یک پارک وجود دارد که در صورت تمایل شما به غذاهای غربی از شما با انواع خوراکی‌های مدیترانه‌ای پذیرایی خواهد کرد.
۳ بعدازظهر
حالا وقت آن رسیده تا از ایوان رستوران به تماشای کلیسای نوتردام در مقابلتان مشغول شوید. این کلیسا که در دوران استعمار فرانسه بر ویتنام بنا شد از سنگ‌های مرمری و کاشی‌های وارداتی ساخته شده و شاخص‌ترین کلیسای شهر است. در طرف راست کلیسا یک اداره پست قرار دارد. این ساختمان که توسط معمار مشهور فرانسوی، گوستاوو ایفل، بنا شده، از سال ۱۸۹۱ تاکنون در حال فعالیت است. اداره پست هو شی مینه نمونه‌ای عالی از معماری نئوکلاسیک آن عصر است. بر روی دیوارهای این اداره همچنان نقشه‌هایی قدیمی از قلمروی امپراتوری فرانسه به چشم می‌خورد.
اداره پست شهر را ترک کرده و به طرف جنوب خیابان دونگ خوی (Dong Khoi) بروید. این خیابان میزبان ساختمان‌های بی‌شماری است که معماری شهر را نسبت به دوران استعمار فرانسه تغییر داده است. چهره دونگ خوی در چند سال اخیر با اصلاحات گسترده تغییر کرده، اما همچنان می‌توان خانه‌ها و مغازه‌هایی از دوران استعمار را در اینجا یافت.
حالا که همچنان در دونگ خوی هستید، می‌توانید به دیدار بزرگ‌ترین سالن تئاتر و اپرای شهر بروید. این سالن که در اواخر قرن نوزدهم توسط یوگنی فرت، معمار فرانسوی، ساخته شد، همچنان تا به امروز مورد استفاده قرار می‌گیرد. تقویم اجراهای این سالن حکایت از برگزاری کنسرت‌های کلاسیک و رقص‌های متعدد در طول یک سال گذشته دارد. این سالن میزبان سیرک‌های نمایشی اجراشده توسط هنرمندان، بندبازان و نوازندگان سنتی است.
۴ بعدازظهر
یک روز معمولی در ویتنام بدون نوشیدن قهوه کامل نمی‌شود. ویتنام دومین صادرکننده قهوه در دنیا است و در طول یک قرن اخیر در زمینه تهیه و مصرف قهوه پیشرفت فراوانی کرده است. مردم محلی معمولا قهوه یخ یا قهوه یخ همراه با شیر تغلیظ شده می‌نوشند. توصیه مشابه برای یافتن قهوه در هو شی مینه این است که بسیاری از اغذیه‌فروشی‌های خیابانی در اطراف شهر مشغول سرو قهوه برای توریست‌ها بوده و در وسط یک گذرگاه برای شما یک میز به‌منظور نشستن و نوشیدن قهوه در حین تماشای مردم قرار می‌دهند! اگر به دنبال محیطی مجلل‌تر برای صرف قهوه هستید به کافه رونام (RuNam) مراجعه کنید. علیرغم قیمت‌های بالای قهوه‌های این کافه، رونام یکی از بهترین مکان‌ها در عرضه این نوشیدنی است. این کافی‌شاپ مجلل اولین مکان در ویتنام است که در تهیه قهوه‌های خود از دانه‌های قهوه ویتنامی و روش‌ها و فناوری‌های ایتالیایی استفاده می‌کند.
