محله ششم پاریس بیشتر به دلیل مشتریان مشهور کافه‌های آن در گذشته نسبت به غذاهایش مورد توجه پاریسی‌ها است. کافه‌های فلور، Deux Ma,ts و Brasserie Lipp در بلوار سنت ژرمن به سرعت شما را به یاد ژان پل سارتر، سیمون دو بوار و آلبرت کامو در حال بحث‌های فلسفی عمیق یا ارنست همینگوی در حال نوشتن سریع داستان‌های خود در گوشه‌ای می‌اندازد. در ذهن شما همینگوی همچنان فقیر بوده و از گرمای کافه در یک زمستان سرد استفاده می‌کند.
برای خرید بلیط هواپیما پاریس و رزرو هتل خارجی به فلایتیو مراجعه کنید.
اگرچه محله سنت ژرمن چیزهای فراوان دیگر به‌جز کافه‌هایش دارد، اما تأثیر و جاذبه شخصیت‌های حاضر در این کافه‌ها به‌هیچ‌وجه از ذهن‌ها پاک نمی‌شود.
کافه Le Procope در خیابان لانسین کمدی واقع شده و ممکن است که اولین کافه پاریس نباشد، اما قطعاً حالا با ۳۸۰ سال عمر لقب قدیمی‌ترین کافه این شهر را دارد.
اگرچه این کافه همچنان برای جامعه ادبی، ناشران و ویراستاران محبوبیت دارد، اما حالا بیشتر به خاطر طراحی داخلی زیبا و سابقه دیرینه آن مورد توجه سیل عظیم گردشگران قرار گرفته است.
با کمی پیاده‌روی در امتداد خیابان سِن به کافه محبوب فرانسیس بیکن یعنی «لا پالت» می‌رسیم. او اینجا را به این خاطر دوست می‌داشت که محله سوهو لندن را در خاطرش زنده می‌کرد و بیکن می‌توانست در این کافه لم داده و یک وعده غذای کوچک سفارش دهد. هتل موردعلاقه او در خیابان سنت پِقِ (Saints-Pères) قرار داشت و او پس از لندن، پاریس و سنت ژرمن در این خیابان احساس راحتی می‌کرد. احتمالاً حس تعلق‌خاطر، به‌خصوص برای افراد خارجی، یکی دیگر از دلایل جذب شدن به محله سنت ژرمن بود.
سیلویا بیچ در سال ۱۹۱۹ کتاب‌فروشی خود با نام شکسپیر و شرکا را در خیابان دوپویتقن افتتاح کرد و سپس به خیابان لودئون رفت. تأثیر او در تبدیل این منطقه از پاریس به قطب فرهنگی و ادبی شهر در دهه‌های ۲۰ و ۳۰ میلادی را نمی‌توان نادیده گرفت.
جیمز جویس، رمان‌نویس شهیر ایرلندی، یکی از افرادی است که جذب کتاب‌فروشی زیبا و برخورد گرم سیلویا شد. ارنست همینگوی، توماس الیوت، ساموئل بکت، آندره ژید، ازرا پاوند، گرتورد استاین و پائول والری همگی از کتاب‌فروشی مشهور سیلویا بهره بردند.
پس از جنگ جهانی دوم، سربازان آمریکایی، ملوانان و نوازندگان موسیقی جاز و نویسندگان عازم پاریس و خیابان‌های زیبا، کافه‌ها و کلوپ‌های جاز محله سنت ژرمن شدند. کافه Le Tabou در خیابان دوفین و یک زیرزمین موسیقی جاز، پای هنرمندان مشهوری چون سیدنی بشی (Sydney Bechet)، میلز دیویس، جولیت گرکو و بوریس ویان را برای اجرا به اینجا باز کرد.
اسکار وایلد در همین محله و در هتل دالساس درگذشت. ریچارد ونگر برای مدتی در خیابان زیبای ژاکوب همراه با مغازه‌های عتیقه‌فروشی و ساختمان‌های زیبایش زندگی کرد. سرژ گینزبورگ خانه خود را در خیابان دو ورنویل ساخت و حالا اینجا به محلی برای عاشقان نقاشی گرافیتی تبدیل شده و مرتباً گرافیتی‌هایی تازه توسط دوستداران او بر روی دیوار این خانه کشیده می‌شود.
سنت ژرمن که با یک بلوار اصلی به دو بخش تقسیم می‌شود، با موقعیت مکانی خود بر مناطق و شخصیت خیابان‌های شمال و جنوب محله تأثیر گذاشته است.
منطقه سنت ژرمن دِپخه (Saint-Germain-des-Prés) از شمال با رود سن، از غرب با خیابان سنت پق، از شرق با خیابان سِن و مازارین و از جنوب با خیابان de Four و بلوار هاوسمن همسایه است. مایه خوشبختی است که این بلوار به همراه خیابان‌های کوچک و میدان‌های منتهی به رود سن همچنان دست‌نخورده باقی مانده است.
در مرکز سنت ژرمن و در بلوار سنت ژرمن کلیسای سنت ژرمن دِپخه قرار دارد که در قرن ششم از آن به‌عنوان یک صومعه استفاده می‌شد. این کلیسا در سال ۱۰۰۰ میلادی بازسازی شد و به مرکز توجهات این محله بدل گشت.
سنت ژرمن از دوران قرون‌وسطی به خاطر برگزاری بازارها و نمایشگاه‌های سالانه و جذب بیش از ۳۰۰ دکه غذا فروشی در همین حوالی شهرت داشت. پس از اینکه آخرین نشانه‌های این بازار مشهور در خیابان مَلیبون در سال ۱۸۱۳ به‌منظور ساخت مغازه‌های لباس‌فروشی جدید از بین رفت، بازارچه محله سنت ژرمن در سال ۱۹۹۲ در طبقه اول خود از دست‌فروشان مواد غذایی میزبانی کرد. سبزی‌های تازه، ماهی، گوشت دام و پنیر به زیبایی در این بازارچه چیده شده و می‌توان در اینجا خوراکی‌های ایتالیایی، یونانی، چینی و غذاهای سنتی فرانسوی را پیدا کرد. محیط این منطقه آرام و بی‌شتاب بوده و تمیز و درخشان است.
با کمی پیاده‌روی به منطقه سنت سولپیس رسیده و با فواره عظیم و رو به کلیسای سنت سولپیس مواجه می‌شویم. این عبادتگاه دومین کلیسای بزرگ پاریس پس از کلیسای نوتردام است. سنت سولپیس در سال ۱۶۴۶ در محوطه یک کلیسای قرن سیزدهمی و سبک رومی ساخته شد. لازم به ذکر است که علاقه‌مندان به کتاب رمز داوینچی برای یافتن رازهای نهفته به این کلیسا می‌آیند.
وارد خیابان باریک فرو (Ferou) شده و از تماشای شعر ۱۰۰ خطی «زورق مست» از آرتور رمبو بر روی دیواری به طول ۳۰۰ متر لذت می‌بریم. رمبو این شعر را در سال ۱۸۷۱ و زمانی که تنها ۱۶ سال داشت سرود. خیابان باریک فرو محل زندگی و استودیوی هُنری مان ری (Man Ray)، هنرمند آمریکایی، از سال ۱۹۵۲ تا زمان مرگش در سال ۱۹۷۶ بود. وقتی‌که همینگوی برای بار دوم با همسر ثروتمند خود، پائولین فیفر، در سال ۱۹۲۷ ازدواج کرد در خیابان فرو ساکن شد.
در بالای خیابان فرو و در امتداد خیابان دو ووگیقاق (de Vaugirard) باغ‌های زیبای لوکزامبورگ واقع شده است. این منطقه زیبا در قلب پاریس مورد توجه بسیار شهروندان پاریسی، کودکان و گردشگران قرار دارد. ماری دو مدیسی، بیوه هنری چهارم، دستور ساخت این باغ‌ها در سال ۱۶۱۲ را داد. محوطه چمن‌کاری شده همراه با درختان پشت سر هم گل‌ها و یک حوضچه کم‌عمق برای به آب انداختن قایق‌های اسباب‌بازی بچه‌ها، یک سالن اجرای نمایش‌های عروسکی، زمین بازی بچه‌ها، زمین تنیس و کافه‌ها همگی در محیطی به وسعت ۲۳ هکتار قرار دارند.
سنت ژرمن همچنین با داشتن مراکز خرید مختلف، از فروشگاه‌های بزرگ زنجیره‌ای گرفته تا بوتیک‌های کوچک، محل مناسبی برای خرید است. خریداران واقعی به خیابان رِنِس می‌آیند. این خیابان از بلوار سنت ژرمن شروع شده و تا مونت پارناس ادامه دارد. تمامی معتادان به خرید می‌توانند به بلوار سنت ژرمن برای خرید درمانی آمده و اگر به شکلات علاقه‌مند هستند از بهترین شکلات فروشی‌های منطقه این ماده سیاه دلپذیر را تهیه کنند. خانه جورجس لارنیکول، فروشگاه پاتریک راجر و پاتریس شاپون از شکلات فروشی‌های مشهور این محله هستند. ویترین‌های این مغازه‌ها حیرت‌انگیز است و حتی افراد دارای رژیم‌های غذایی را نیز وسوسه می‌کند.
مکان‌های محبوب دیگری در محله سنت ژرمن وجود دارد که به‌سختی می‌توان نامی از آن‌ها نبرد. خیابان ژاکوب با مغازه‌های عتیقه‌فروشی خود، منطقه کلاسیک فورستنبرگ با موزه دلاکروا، خیابان دوفین که منتهی به پل جدید می‌شود و خیابان بوتسی ازجمله جاذبه‌های محله زیبای سنت ژرمن هستند.
خیابان بوتسی پر از کافه‌ها، رستوران‌ها، کتاب‌فروشی‌ها و نانوایی است و به بازار خود می‌بالد. این خیابان کوچک در طول روز و شب بسیار پرهیاهو است. صدف‌های این خیابان برای نهار و شام شهرت فراوانی دارد. رستوران‌ها میزهای خود را در خیابان می‌چینند. می‌توان به هنگام شب به این خیابان آمده و تا ۴ صبح در کافه‌های آن نشست. خیابان بوتسی در حقیقت هر آنچه را که یک نفر از محله سنت ژرمن تصور می‌کند در خود دارد. این خیابان حتی دارای گروه موسیقی جاز مختص به خود در آخر هفته‌ها است که در تقاطع خیابان‌های بوتسی و مازارین به اجرا می‌پردازند.
سینماهای چندگانه و دنج، جابجایی آسان با مترو و اتوبوس، فاصله نزدیک تا کلیسای نوتر دام، رود سن، موزه‌های اوقسِی و لوور، محله سنت ژرمن را به قبله آمال گردشگران تبدیل کرده است.
آیا محله سنت ژرمن همچنان جذاب‌ترین محله پاریس است؟
هیچ شکی در آن نیست.
