انسانهای زیادی شیفتگی دائمی نسبت به دانش زمینشناسی دارند. در طول قرنها، به لطف این علاقه سنگهای صخرهای زیادی به عنوان بزرگترین سنگ دنیا در جهان مشهور شدهاند. برخی از آنها سنگهای یکپارچهی با ابهتی هستند که انسانها را به شگفتی وا میدارند و برای صعود به قلههایشان ترغیب میکنند. برخی دیگر سنگهایی هستند که از نظر فیزیکی بینظیر بوده یا دارای اهمیت فرهنگی، مذهبی یا سیاسی هستند. بعضی از این سنگها آنقدر در طول تاریخ مورد احترام بوده که بخشی از آنها دزدیده، خرد یا تکه تکه شدهاند. در اینجا در مورد بزرگترین سنگ دنیا و معروفترین و بزرگترین سنگها در کشورهای مختلف را میخوانید، جهت سفر به کشورهای باید بلیط هواپیما خارجی را تهیه کنید.
اولورو (Uluru)
یکی از مشهورترین جاذبههای طبیعی استرالیا یک سنگ ماسهای به نام اولورو است که آن را به عنوان بزرگترین سنگ دنیا میشناسند. این صخرهی عظیم و قرمز تقریباً ۳۵۰ متر بالاتر از سطح زمین بوده و در کشور استرالیا قرار دارد. این سنگ جاذبهی مرکزی پارک ملی کاتا-جوتا بوده که یک میراث جهانی یونسکو است و با وجود این که دسترسی به آن آسان نیست، بازدیدکنندگان زیادی را به خود جذب میکند. در سال ۱۹۸۵، مدیریت پارک به مردم بومی آنانگو که هزاران سال در منطقهی اطراف اولورو ساکن بودند، بازگردانده شد. در سال ۲۰۱۹، مالکان آنانگو تصمیم گرفتند به جهت حفاظت از این سنگ بزرگ، بازدیدکنندگان را از صعود به اولورو منع کنند.
سنگ بلارنی (Blarney Stone)
جنس سنگ بلارنی بلوکی آهک است که در دیوارهای قلعهی بلارنی در نزدیکی کورک ایرلند جاسازی شده است و بر اساس افسانهها، بوسیدن این سنگ موهبت دلیری و شجاعت را به انسان میدهد. هر چند سنگ بلارنی بزرگ ترین سنگ در ایرلند نیست اما سنگی بسیار معروف است. این سنگ میلیونها توریست را برای بوسیدن آن به قلعه کشانده است. در زمان گذشته، بوسیدن این سنگ یک آزمون واقعی شجاعت بود، زیرا سنگ چند متری از جانپناه عقبتر بود و افراد مجبور بودند که برای بوسیدن آن با سر بر روی شکاف آویزان شوند. اما امروزه، نردههای آهنی، دارای دستگیرههایی است که مانع افتادن افراد به درون شکاف میشوند.
سنگ هایاستاک (Haystack Rock)
هایاستاک یک صخرهی بزرگ در نزدیکی ساحل کانن در امتداد ساحل اورگان است. این سنگ با ارتفاع ۷۲ متر، بزرگترین سنگ در منطقهی دریایی است که در امتداد سواحل اقیانوس آرام یافت میشود. این صخره توسط گدازههای آتشفشانی تشکیل شده و طی هزاران سال توسط باد و فرسایش امواج شکل گرفته است. در هنگام جزرومد، بازدیدکنندگان میتوانند با پای پیاده به این صخرهی یکپارچه برسند و حوضچههای جزرومدی آن را که خانه ستارههای دریایی، خرچنگ ها و دیگر موجودات هستند، کشف کنند. انواع پرندگان دریایی، از جمله طوطی دریایی کاکلدار، صخرهی سنگی هایاستاک را به صورت فصلی به خانهی خود تبدیل میکنند. این صخره بخشی از پناهگاه ملی حیات وحش است و بالا رفتن از آن ممنوع است.
پیشنهاد مجله فلایتیو: طولانی ترین خیابان جهان کجاست؟
پلیموت راک (Plymouth Rock)
بسیاری از افراد، بر اساس افسانههای قدیمی تصور میکنند که صخرهی پلیموت سنگی باشکوه است که مسافران کشتی می فلاور، که برای اولین بار در سال ۱۶۲۰ وارد خاک آمریکای شمالی شدند، پا بر روی این سنگ بزرگ گذاشتند. اما این موضوع صحیح نیست در واقعیت، این صخره نه تنها بزرگ ترین سنگ آمریکا نیست بلکه نسبتاً کوچک است و اهمیت تاریخی نامشخصی دارد. با این وجود، صخرهی پلیموت نمادی برای تولد ایالات متحده است. در طول سالها که از مکانی به مکان دیگر به عنوان یک جاذبه توریستی نقل مکان کرده است، از هم جدا شده و از بین رفته است. این صخره امروزه در بنای یادبودی در پارک ایالتی پلیموت، ماساچوست قرار دارد و دو قطعهی بزرگ از سنگ که شکسته شدهاند نیز، در موزهی ملی اسمیتسونیان، که مربوط به تاریخ آمریکاست، یافت میشود.
صخرهی سنگی جبلالطارق (Rock of Gibraltar)
صخرهی جبلالطارق مرتفعترین نقطه و بزرگ ترین سنگ در ناحیهی جبل الطارق است که یک قلمرو برونمرزی بریتانیا در انتهای جنوبی شبهی جزیره ایبری به شمار میرود. تنگهی جبلالطارق با ۱۳ کیلومتر باریکترین نقطه بین اروپا و آفریقا بوده و این صخره که مشرف به است، بزرگ ترین سنگ در منطقه است. این صخره محل استراحت مهمی برای پرندگان مهاجر و خانهی تنها گونه میمون وحشی اروپا، ماکاک بربری است. گردشگران میتوانند از طریق تلهکابین یا با پیادهروی در مسیر پلههای مدیترانه به بالای قلهی این صخرهی سنگی برسند.
سنگ روزتا (Rosetta Stone)
سنگ روزتا تخته سنگی مربوط به سال ۱۹۶ پیش از میلاد است که در زمان سلطنت بطلمیوس پنجم، حاکم مصر بر روی آن حکم سلطنتی نوشته شده است و هر چند بزرگترین سنگ دنیا نیست، اما مانند منشور کورش از اهمیت تاریخی برخوردار است. فرمانهای نوشتهشده بر روی این سنگ از نظر تاریخی مهم هستند زیرا این فرامین قدرت الهی حاکم جدید را تثبیت میکرد. نوشتههای روی این سنگ به سه زبان هستند که این سه زبانه بودن، بیشترین جذابیت و اهمیت را برای باستانشناسان و زبانشناسان دارد. متن نوشتهشده به زبان یونانی باستان، مصری و هیروگلیف مصری، سنگ روزتا را به کلیدی برای باز کردن معنای خطهای هیروگلیف تبدیل کرد. این تخته سنگ در سال ۱۷۹۹، در نزدیکی شهر روزتا (رشید کنونی) در جریان لشکرکشی ناپلئون به مصر، کشف شد و امروزه در موزهی بریتانیا در لندن نگهداری میشود.
همچنین مطالعه کنید: معروفترین زنان خلبان جهان را بشناسید
استون هنج (Stonehenge)
استون هنج نه یک سنگ، بلکه یک بنای ماقبل تاریخی است که از سنگ های بزرگ در ویلتشایر انگلستان ساخته شده است. این سازه برای قرنها موضوع مطالعات باستانشناسی بوده است و هنوز سؤالاتی در مورد اینکه چه کسی آن را ساخته و چگونه و چرا ساخته شده و آیا بزرگترین سنگ در انگلستان هست یا نه، وجود دارد. بهترین تخمینها ساخت استون هنج را در اواخر عصر نوسنگی، حدود ۲۵۰۰ سال قبل از میلاد نشان میدهد. چیدمان سنگها به گونهای تنظیم شده که به نقطهی طلوع خورشید در انقلاب تابستانی اشاره میکند. این بنای تاریخی سنگی، در مرکز منطقهای است که شامل آثار خاکی ماقبل تاریخ و تپههای تدفینشده نیز میشود. محققان امیدوارند ادامهی کار در این منطقه، اسرار بیشتری را در اطراف این بنای باستانی کشف کند.
طاق بزرگ گتو (Great Arch of Getu)
طاق بزرگ گتو در جنوب مرکزی چین با ۲۳۰ فوت عرض، یکی از بزرگترین طاقهای طبیعی در جهان است که دارای تختهسنگی بزرگ و یکپارچه است. این طاق میلیونها سال پیش توسط رودخانهای باستانی که از میان سنگ آهک نرم و متخلخل میگذشت، تراشیده شده است. این طاق که بهشت سنگنوردان و صخرهنوردان است را میتوان در دستهی بزرگترین سنگهایی قرار داد که شکل و حالت طاق را دارند. بازدیدکنندگان میتوانند با بالا رفتن از یک مسیر شیبدار از میان غار دیگری در پایین کوه که به طاق متصل میشود، به اینجا برسند. این منطقه بخشی از پارک ملی رودخانهی گتو است و اغلب صخرهنوردان در آن رفتوآمد میکنند.
سنگ اسکون (Stone of Scone)
سنگ اسکون یک تختهسنگ مستطیل شکل از ماسه-سنگ قرمز است که قرنها در مراسم تاجگذاری پادشاهان اسکاتلندی و انگلیسی استفاده میشود. اولین خانهی این سنگ در اسکاتلند بود، اما پادشاه ادوارد اول انگلستان آن را در سال ۱۲۹۶ به عنوان غنیمت جنگی به کلیسای وست مینستر منتقل کرد. اگرچه سنگ اسکون بزرگ ترین سنگ اسکاتلند نیست اما قطعاً معروفترین آنها است. سنگ اسکون تا کریسمس ۱۹۵۰ در کلیسای وست مینستر باقی ماند و چهار دانشجوی اسکاتلندی آن را دزدیند. اگرچه چند ماه بعد این سنگ بازگردانده شد، اما همچنان محل اختلاف بین انگلستان و اسکاتلند بود. از این سنگ در سال ۱۹۵۳ در زمان تاجگذاری الیزابت دوم استفاده شده است. در سال ۱۹۹۶، دولت بریتانیا تصمیم گرفت که این سنگ زمانی که برای مراسم تاجگذاری استفاده نمیشود، در اسکاتلند باقی بماند.
برج شیاطین (Devils Tower)
برج شیاطین یک سنگ یکپارچه به ارتفاع ۸۶۷ فوت در منطقهی وایومینگ در شمالشرقی وایومینگ در کشور آمریکا است. این صخرهی سنگی را میتوان یکی از بزرگترین سنگها در آمریکا دانست که به آن برج شیاطین لقب دادهاند و در سال ۱۹۰۶ توسط تئودور روزولت به عنوان اولین بنای تاریخی ملی در آمریکا در نظر گرفته شد. این سنگ بزرگترین نمونهی اتصال ستونی در جهان است: یک فرآیند زمینشناسی نادر است که در آن سنگ مذاب به سرعت سرد شده، ترک خورده ساختاری شش ضلعی را تشکیل میدهد. بومیان آمریکا قبل از ورود مهاجران اروپایی، برج شیاطین را با نامهای مختلفی نظیر کلبهی خرس، صخرهی درخت و تپهی شاخ خاکستر و… میشناختند. هزاران نفر از بومیان آمریکا هر ساله برای شرکت در مراسم مذهبی مانند اقامهی نماز، خوردن، آشامیدن و رقصیدن از سنگ صخرهای دیدن میکنند.
تخت جمشید
نمیشود از سنگ بزرگ سخن گفت اما به تخت جمشید و ستونهای سنگی آن اشاره نکرد. درکشورهای باستانی که امکان دسترسی به معادن غنی سنگ وجود داشته، پرستشگاهها و کاخها با بزرگترین سنگ های ممکن انجام میشد، زیرا معتقد بودند برای خدایانی که جاودانی هستند باید جایگاههای جاودانی ساخت که هزاران سال برپا بماند. در دشت مرودشت معادن سنگی وجود داشتند که برای سنگ تراشی و ساختمانسازی تخت جمشید به کار میآمدند. از انواع این سنگ های بزرگ میتوان به سنگهای تنه، ستون، سرستون و سنگهای یکپارچهی درگاهها اشاره کرد. سنگهای آهکی خاکستری مایل به سیاه که در تالار آینهی تخت جمشید به کار رفتهاند نیز از سنگهای معروفی هستند که باید از آنها یاد کرد. برای ساخت تخت جمیشد از بزرگ ترین سنگ های ممکن استفاده شده که این میراث عظیم را به اثری ویژه در تاریخ ایران و جهان تبدیل کردهاند.
مطالعه مطلب زیر هم مفید است: با زیباترین هتلهای جهان آشنا شوید