وقتی‌که کوبا اندکی پس از قرن بیستم استقلال خود از اسپانیا را به دست آورد، خود را برای تحول آماده ساخت. در اولین دهه‌های قرن بیستم، ساختمان‌های باشکوه در هاوانا سر برآوردند و تبدیل به دفاتر اداری موسسات دموکراتیک جدید، کسب‌وکارهای موفق، خانه‌های مردم و مراکز تفریحی شدند. این ساختمان‌ها که صرفا چیزی بیش از یک بنای کاربردی بودند، پیام موفقیت و رفاه کوبا به‌عنوان کشوری مستقل را به دنیا مخابره می‌کردند. بسیاری از آن‌ها همچنان زیبایی خود را حفظ کرده‌اند و در چشم‌انداز معماری شهر می‌درخشند. فلایتیو نگاهی به زیباترین ساختمان‌های هاوانا انداخته است.
برای خرید بلیط هواپیما به فلایتیو مراجعه کنید.
ساختمان کپیتول
این ساختمان زیبا به سبک معماری نئوکلاسیک در سال ۱۹۲۹ به دست معماران کوبایی، اِوِلیو خوانتس و فلیکس کاباراکوس، تکمیل شد و برای سال‌ها در خدمت دولت کوبا بود؛ اما با انقلاب کوبا در سال ۱۹۵۹، ساختمان دولت کوبا تغییر یافت.
ساختمان کپیتول که شبیه بنایی به همین نام در واشنگتن است، گنبدی بر فراز خود دارد که تا دهه ۱۹۵۰ و ساخت میدان انقلاب، بلندترین نقطه از هاوانا محسوب می‌شود. درون ساختمان، تندیسی به ارتفاع ۱۷ متر در زیر گنبد قرار دارد که شورش‌های مردمی را به تصویر می‌کشد. این تندیس سومین مجسمه بزرگ جهان در فضای بسته است. در پایین مجسمه، یک الماس ۲۵ قیراطی کیلومتر صفر کوبا را نشان می‌دهد.
ساختمان که در این نقطه مرکزی به شکل عرضی توسعه یافته است، دارای تالارهایی است که به اتاقک‌های نیم‌دایره‌ای شکل در طرفین بنا متصل می‌شود.
نقش و نگارها و دکوراسیون ساختمان کپیتول با لامپ‌های طلاکاری شده، کف‌های مرمری، تندیس‌های ساخته‌شده توسط پیکرتراش ایتالیایی، آنجلو زانیلی، همراه با باغ‌های طراحی‌شده توسط معمار فرانسوی، ژان کلود نیکولا فورستیه، شکوهی وصف‌ناشدنی دارند.
ساختمان باکاردی
ساختمان باکاردی یکی از زیباترین بناهای سبک آرت دکو، نه‌تنها در کوبا بلکه در آمریکای لاتین، است. از میان بناهای فراوان به این سبک در هاوانا، باکاردی تنها نمونه‌ای است که به‌طور کامل ظاهر رنگارنگ و واضح معماری آرت دکو را در خود دارد. نما، کف و فضای داخلی این بنا با سنگ مرمر و گرانیت پوشانده شده است. به گفته سازندگان، این سنگ‌ها حداقل از ۷ کشور اروپایی شامل آلمان، سوئد، نروژ، ایتالیا، فرانسه، بلژیک و مجارستان وارد شده‌اند.
وقتی‌که باکاردی در سال ۱۹۳۰ افتتاح شد، با ۱۲ طبقه بلندترین بنای کوبا به شمار می‌آمد. این بنا اساسا به‌عنوان ساختمان مرکزی شرکت نوشیدنی‌های باکاردی ساخته شد، اما امروزه میزبان دفاتر اداری از شرکت‌های خارجی و کوبایی است.
سالن بزرگ تئاتر هاوانا
سالن بزرگ تئاتر هاوانا مکانی است که باراک اوباما، رئیس‌جمهور وقت آمریکا، در دیدار تاریخی خود از این شهر در سال ۲۰۱۶، در میان مردم سخنرانی کرد. این سالن تئاتر تاریخی طولانی داشته و یکی از مراکز هنری و فرهنگی مهم کشور به شمار می‌آید. این بنای باشکوه با معماری سبک نئوباروک، توسط معمار بلژیکی، پل بلائو (Paul Belau)، ساخته شده است. در نمای مجلل این ساختمان ۴ تندیس دیده می‌شود که توسط جوزپه مورتی ساخته شده‌اند. این تندیس‌ها نمادی از آموزش، موسیقی، دستگیری از مستمندان و نمایشنامه‌های تئاتر هستند.
این بنا از سال ۱۹۶۴ تا به امروز مرکز اصلی اجراهای رقص باله در کوبا و فستیوال بین‌المللی رقص باله در هاوانا بوده است. به‌علاوه، خانه اپرای کوبا و شرکت رقص باله ملی اسپانیا نیز در این مکان به اجراهای خود می‌پردازند.
موزه انقلاب
این ساختمان که در سال ۱۹۲۰ به‌عنوان کاخ ریاست جمهوری افتتاح شد، حالا خانه موزه انقلاب کوبا محسوب می‌شود. این جواهر معماری در هاوانا، به دست رودولفو موراری (از کوبا) و پل بلائو (از بلژیک) طراحی شده و کار ساخت آن به یک شرکت پیمانکاری آمریکایی واگذار شده بود.
گنبد این موزه در بالاترین نقطه از ساختمان با کاشی‌های رنگارنگِ زیبا پوشیده شده و می‌درخشد. بااین‌حال، درون بنا جایی است که زیبایی واقعی در آن قرار دارد. کف و پله‌ها از سنگ مرمر کاررا ساخته شده‌اند و دکوراسیون داخلی به دست شرکتی نیویورکی انجام شده است. «تالار آینه» نام خود را از یک گالری به همین نام در کاخ ورسای در پاریس گرفته است. در این تالار مراسم تحلیف رئیس‌جمهور جدید کوبا برگزار می‌شود. به‌علاوه میهمانان و سفرای جدید کشورها در اینجا با رئیس‌جمهور ملاقات می‌کنند. «تالار طلایی» نقش یک سالن غذاخوری برای شام‌های رسمی را بر عهده دارد.
موزه ملی هنرهای زیبا
این بنا در ابتدا میزبان مرکز اتریشی‌ها، کلوپی اجتماعی و سازمانی خیریه برای مردم اتریش در اسپانیا و خانواده‌های آن‌ها در هاوانا، بود. این ساختمان باشکوه که در اکتبر ۱۹۲۷ افتتاح شد، با سبک‌های معماری باروک اسپانیایی و پلاترسک (Plateresque) تزئین شده و به دنبال انتقال تصویری مجلل و باعظمت از خود است. در یک نمونه، پلکان باشکوه ساختمان به یک نورگیر سقفی حیرت‌انگیز با شیشه‌های مات ختم می‌شود. بر روی این شیشه‌های مات لحظه ورود کشتی‌های کریستف کلمپ به قاره آمریکا به تصور کشیده شده است.
ساخت این بنا به رهبری معمار کوبایی، مانوئل دل بوستو، با برترین تکنیک‌های معماری همراه بوده است. مصالح ساختمانی عالی از جمله مرمر، برای ساخت این بنا از اسپانیا، ایتالیا و آمریکا به کوبا وارد شدند. به‌علاوه از چوب ماهون و سرو کوبایی در ساخت تزئینات چوبی استفاده شده است.
پس از بازسازی‌های انجام‌شده به دست خوزه رامون لینارس، بین سال‌های ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۱، این بنا به‌عنوان خانه جدید کلکسیون هنر بین‌الملل، متعلق به موزه هنرهای زیبا، بازگشایی شد.
خانه دوستی
این عمارت که توسط زمین‌دار کوبایی، پدرو بارو، برای همسر جدید او ساخته شده بود، به هنگام افتتاح در سال ۱۹۲۶، به‌عنوان زیباترین ساختمان کوبا شناخته می‌شد. کاتالینا لاسا، همسر جدید زمین‌دار کوبایی که یک ملکه زیبایی بود، بدون توجه به قوانین و قضاوت‌های مردم، همسر اول خود را برای ازدواج با بارو رها کرد. تندیس‌ها، سنگ‌های مرمر کاررا، شن‌های متعلق به رود نیل و یک باغ با گل‌های رز متنوع به نام همسر بارو، تنها بخشی از ویژگی‌های خارق‌العاده موجود در این خانه هستند. اگر روزی از پارک جان لنون در هاوانا دیدن کردید، حتما به این عمارت سر بزنید.
موزه هنرهای تزئینی
خانه سابق خاندان ثروتمند کوبایی، حالا تبدیل به موزه هنرهای تزئینی این کشور شده است. معماران فرانسوی، پی ویراد و اِم دستوک، ماموریت یافتند تا این عمارت زیبا با معماری سبک نئوکلاسیک را طراحی کنند. این بنا بین سال‌های ۱۹۲۴ تا ۱۹۲۷ در محله ودادو، مرکز جدیدترین بخش از شهر در آن دوران، ساخته شد.
به‌محض ورود به عمارت، به‌راحتی می‌توان گفت که اینجا اصلا یک خانه معمولی نیست و تمامی جزئیات آن با دقت بالا طراحی شده‌اند. دو باغ، هرکدام در یک‌طرف ساختمان، محلی برای نمایش مجسمه‌های زیبا به سبک‌های مختلف هستند؛ در سمت راست، باغ چهار فصل قرار دارد که در آن مجسمه‌های مرمری ایتالیایی متعلق به قرن نوزدهم به چشم می‌خورد؛ این مجسمه‌ها نمایانگر فصل بهار، تابستان، پاییز و زمستان هستند. در سمت چپ، باغ شب با مجسمه‌های سبک روکوکو و نئوکلاسیک دیده می‌شود.
اتاق‌های درون خانه با سبک‌های معماری متفاوت از فرانسه، ایتالیا و آسیا طراحی شده‌اند. وسایل آنتیک موجود در عمارت از نقره، سفال، چوب آبنوس، عاج فیل، سنگ لاجورد و مروارید تزئین شده و به شکلی زیبا در هر اتاق، حتی حمام‌ها، جای گرفته‌اند.
در این موزه کلکسیون‌هایی به طراحان مشهوری چون لوئیس کامفورت تیفانی، امیل گاله، رنه لالیک و دیمیتری چیپاروس اختصاص یافته است.
