در سال 2017 جذابیت‌های موزه پوشکین مسکو تنها در کتاب‌ها پیدا می‌شد. در طول اتحاد شوروی معماران و هنرمندان تحت دستورات اکید دولت طلایی و درخشان تزار برای ایجاد ساختاری مطابق با نیازهای سریع شهری بودند. این طرح شوروری به روش خودشان شاهکاری از یکسان سازی بافت شهری بود. اما این به آن معنا نیست که هیچ چیز منحصربه‌فردی در مسکو پیدا نمی‌شود که قطعا می‌شود. در این مقاله به معرفی آنها می‌پردازیم.
برای خرید بلیط هواپیما مسکو به فلایتیو مراجعه کنید.
کیتای گوراد
این کلمه در زبان روسیه به معنای محله‌چینی است. اما هیچ چیز چینی درباره این محله وجود ندارد. در قرون وسطی روسیه، کلمه “کیتای” به معنی “بافندگی” بود. که این شاید توضیحی برای نامنظم بودن منطقه باشد. برای بیش از 400 سال این محله‌ی نزدیک به کرملین، خانه اقشار مختلف جامعه روسیه یعنی مهاجران، هنرمندان، قماربازان و خانه به‌دوشان بوده است. کیتای گوراد خیابان‌های مارپیچی دارد. ساکنین در خانه‌های قدیمی (عمارت‌ها) مستقر شدند: هنرمندان کارگاه‌های خود را در عمارات و کارخانه‌های قدیمی دایر کردند. این محله همچنین برای داشتن کلاب‌های شبانه معروف است.
زاموسک‌ورچی
زاموسک‌ورچی به معنای “پشت رودخانه مسکو” و ترکیبی از مسکوی جدید و قدیم است. بخش‌های خیابان اصلی تنها برای عابران پیاده است که کسب‌وکارهای کوچک، رستوران‌ها و کافه‌ها در آن وجود دارند و بخشی از شهر هستند که اگر نباشند، احتمالا توریست‌ها از آن مکان بازدید نمی‌کنند. برنامه‌ریزان شهری به فکر تبدیل این محله به مدل امتحانی “شهر هوشمند” هستند. آنها با اصلاح کردن زیرساخت‌ها، اضافه کردن ایستگاه‌های دوچرخه، تابلوهای جدید رانندگی و دیگر اولویت‌ها برای مسکو این کار را انجام می‌دهند.
خامونیکی
این محله در بعضی مواقع بنام “منطقه بسته‌بندی گوشت(Meatpachking) مسکو” نامیده می‌شود. خامونیکی تا قبل از قرن نوزدهم ساکت‌ترین محله شهر بود و حتی خانه “لئو تولستوی” نویسنده در مسکو، در این محل قرار داشت. اما این آرامش ادامه نداشت. مانند بیشتر روسیه در طول زمان شوروی، خامونیکی هم با کارخانه‌های نساجی و آجر اشباع شد. خوشبختانه روح منطقه از صنعتی سازی‌های شوروی زنده بیرون آمد و امروزه انبارهای خالی تبدیل به شرکت‌های تبلیغاتی و فناوری مانند لئو برنت و یاندکس شده‌اند. با وجود تعداد زیاد جوان‌های حرفه‌ای، بعضی از کافه‌ها و رستوران‌های معروف مسکو در این منطقه وجود دارند.
پاتریارچ پوندس
چند قدم دورتر از خیابان تی‌ورسکایا یکی از شلوغ‌ترین جاده‌های مسکو، محله‌ای بدون معماری‌های گیج‌کننده که مشخصه‌ی بسیاری از روسیه است، را پیدا خواهید کرد. پاتریارچ پوندس از مدت‌ها پیش، قطب روشنفکران مسکو بوده است. “میخائیل بولگاکف” و “ماکسیم گورکی” در آنجا زندگی می‌کردند و دلیل آن ساده است: وجود خیابان‌های باریک و تالاب زیبای آن محله. پاتریارچ پوندس همچنین برای دوستداران غذا مکان خوبی است. انواع مختلفی از رستوران‌ها از فرانسوی تا فنلاندی در این محله وجود دارد. برخلاف رستوران‌های زنجیره‌ای که در سراسر مسکو وجود دارد، آشپزان مستقل مانند برادران برزوسکی در این محل دارای یک غذاخوری هستند.
وین زاوود/آرت‌پلی
شما این را نمی‌دانید که در نزدیکی ایستگاه راه‌آهن کی‌یرسکی باوجود کثیفی و خاک، محله‌ای بنام وین زاوود –در بعضی مواقع به عنوان آرت‌پلی نامیده می‌شود- که یکی از جالب‌ترین بخش‌های مسکو است. وین زاوود در زبان روسیه به معنی “کارخانه شراب” و مناسب با نام محله است. کارخانه‌های بزرگی که در زمان شوروی شراب و دیگر محصولات را تولید می‌کردند، از بین رفته و امروزه به گالری‌های هنر، تئاتر، کافه و کتابفروشی تبدیل شده‌اند. سرجی کوزنسف (تلفط روسی) معمار اصلی مسکو می‌خواهد محله وین زاوود را گسترده‌تر و به آن لاین‌های دوچرخه و پارکینگ برای ماشین‌های الکتریکی اضافه کند. در شهرهای اروپایی، ایده‌های کوزنسف چیز جدیدی نیست اما برای روسیه ایده‌های بسیار بزرگی است.
زیل (تلفظ روسی: زیدیل)
زیل اصلی در زمان اتحاد شوروری 2 میلیون متر مربع بود. در دهه 1960 کارخانه‌داران تمام منطقه جنوب مسکو را گرفته و به مکانی برای تولید ماشین‌ها، تجهیزات نظامی و دیگر ماشین‌آلات سنگین اختصاص دادند. این تولیدات تا همین اواخر هم ادامه داشت اما زمانی که “سرگئی سابیانین” به عنوان شهردار مسکو منصوب شد، وعده داده بود که زیل از دست رفته را به چیزی بیش از یک منطقه خشن تبدیل کند و این کار را هم کرد. ساختمان‌های درون مجتمع امروزه خانه‌ی یک تئاتر تجربی و یک شرکت رسانه‌ای در حال گسترش بنام Rambler-Afisha است.
