رسم و رسوم هندی را می‌شناسید؟ هند سرزمین هزار رنگ است! سرزمین آداب‌ورسوم و فرهنگ‌های عجیب‌وغریبی که اغلب برای افرادی که از کشورها و فرهنگ‌های دیگر وارد آن می‌شوند، یک شوک بزرگ است. شوکی که همه می‌دانند قرار است عجیب‌ترین، خاص‌ترین و متفاوت‌ترین فرهنگ‌ها و آداب را شاهد باشند. هر یک از رسوم و سنت‌ها در هند با قرن‌ها تاریخ و پیشینه همراه است و توسط جهان‌بینی فلسفی که مختص این کشور است تعریف شده. حتی ممکن است آداب‌ورسوم هنگام عبور از یک شهر به شهری دیگر یا از یک ایالت به ایالت دیگر بسیار متفاوت و حتی متناقض باشد. همین تفاوت‌ها و تنوع‌ها باعث شده تا هند را به یک کشور عجیب‌وغریب و خاص تبدیل کند. در این مطلب از فلایتیو منحصربه‌فردترین و متمایزترین فرهنگ‌ها، آداب‌ورسوم و سنت‌های هند وجود دارد که فقط مردم محلی می‌توانند آن را درک کنند. اگر شما هم می‌خواهید درباره این آداب‌ورسوم بدانید، این مطلب برای شما است:
هند سرزمین هزار رنگ و فرهنگ
فرهنگ هند سرشار از رسم و رسوم هندی منحصربه‌فردی است که باید برای کشف و دیدن آنها راهی هند شد. این آداب‌ورسوم فرهنگی در ۲۸ ایالت و هفت سرزمین هند بسیار متفاوت است و بسیاری از آنها از کتب مقدس و متون باستانی هند سرچشمه می‌گیرند.
زبان هندی
یکی از مهم‌ترین رسم و رسوم هندی فرهنگ زبانی این منطقه است. هند سرزمین بسیاری از زبان‌ها و گویش‌ها جذابی است که حتی در شهرها و روستاهایی که فقط چند کیلومتر فاصله باهم دارند هم می‌توانند تغییر کنند. در هند بیش از ۱۹۵۰۰ زبان مادری، ۴۱۵ زبان زنده و ۲۳ زبان رسمی ثبت شده در قانون اساسی وجود دارد. هندی توسط ۴۱ ٪ از مردم به‌ویژه در بخش‌های شمالی این کشور صحبت می‌شود ۱۲ ٪ از هندی‌ها می‌توانند به‌عنوان زبان دوم انگلیسی صحبت کنند.
بسیاری از افرادی که در هند زندگی می‌کنند به خط دواناگاری می‌نویسند که بین قرن‌های ۱ تا ۴ توسعه پیدا کرده است. اسکریپت شامل ۴۷ نویسه اصلی، ۱۴ مصوت و ۳۳ صامت است و از چپ به راست نوشته شده است. حروف دارای اشکال گرد متقارن در طرح‌های مربع شکل هستند و همه آنها در یک خط و بدون هیچ حروف بزرگ نوشته شده‌اند.
آشنایی و خوشامدگویی
یکی از محبوب‌ترین سلام‌های هندی، ناماسته (Namaste) است که گاهی اوقات namaskar یا namaskaram هم نامیده می‌شود. ناماسته به معنای «من در برابر آن خدایی که در وجود شما است تعظیم می‌کنم» است. این روش احترام‌آمیز برای سلام، خداحافظی و تشکر بعد از شیوع ویروس کرونا یکی از روش‌های جالب و قابل‌توجهی بود که در سراسر جهان استفاده شد.
این رسم و رسوم هندی باعث شد تا مردم جایگزینی برای دست‌دادن و در آغوش گرفتن باشند. این حرکت با قراردادن کف دست‌ها در حالت نماز در جلوی قفسه سینه، انگشتان دست به سمت بالا و انجام یک خم کوچک انجام می‌شود.
ضرب‌المثل رایج دیگری که در فرهنگ هندی بسیار کاربرد دارد ضرب‌المثل «Atithi Devo Bhava» است. این جمله یک آیه سانسکریت از متون مقدس هندو است که ترجمه آن به معنی «مهمان معادل خدا» است. در فرهنگ هندی، مهمانان همیشه از اهمیت بالایی برخوردار بوده‌اند. همچنین ممکن است وقتی به این کشور سفر می‌کنید یا با یک هندی در حال مکالمه هستید با تکان دادن سر روبرو شوید که بسته به زمینه مکالمه می‌تواند به معنی بله، متشکرم یا نشان‌دهنده درک باشد.
زندگی خانوادگی در هند
خانواده مشترک در هند جایی است که همه خانواده با هم زندگی می‌کنند. جمعیت خانواده می‌تواند شامل والدین، همسر، فرزندان و گهگاه اقوام دیگر باشد. در رأس خانواده «کارتا» قرار دارد، یک مرد یا زن ارشد که از طرف کل خانواده تصمیمات اقتصادی و اجتماعی می‌گیرد. اهمیت و نقش سایر افراد در خانواده یکسان است. امروزه توسعه اقتصادی و شهرنشینی منجر به افزایش خانواده‌های شبه هسته‌ای نسبت به خانواده‌های مشترک شده در جمعیت این کشور شده است. ازدواج هنوز هم یکی از رسم و رسوم هندی است. از دوران ودایی در ۱۵۰۰ – ۱۰۰ سال قبل از میلاد اهمیت زیادی برای ازدواج قائل بودند و هنوز هم به این اهمیت پایبند هستند.
غذاهای هندی
هر منطقه‌ای در هند غذاهای متمایز خود را دارد. اگر رژیم غذایی شما بر اساس مصرف سبزی‌ها و گیاهان است، هند می‌تواند بهترین فرصتی باشد که می‌توانید طعم غذاهای محلی و مختلف آن را بچشید. به‌خصوص در مناطقی مثل گجرات و راجستان غذاهای گیاهی متنوعی پیدا می‌شود. گزینه‌های غیر گیاهی به‌شدت در غذاهای بنگالی، مغلی، شمال هند و پنجابی وجود دارد و کرالا در جنوب هند به‌خاطر غذاهای دریایی معروف است.
همیشه می‌توانید به‌راحتی به مواد تازه مثل گیاهان و ادویه‌جات عالی که برای طعم، عطر، افزایش رنگ و خواص درمانی استفاده می‌شود دسترسی داشته باشید. اگرچه بسیاری از رستوران‌ها کارد و چنگال را برای گردشگران ارائه می‌دهند، اما رسم و رسوم هندی و سنت‌های خاصی برای خوردن غذا با دست وجود دارد. یکی از ویژگی‌های این روش غذا خوردن به این خاطر است که علاوه بر آشنایی با سنت هندی، سرعت همیشگی غذا خوردن شما کاهش پیدا می‌کند و مجبور می‌شوید آرا‌م‌تر غذا بخورید. به همین دلیل سیستم گوارش سالم‌تری هم خواهید داشت. همچنین هندی‌ها قبل و بعد از خوردن غذا دستشان را کاملاً می‌شویند و از دست راستشان برای غذا خوردن استفاده می‌کنند.
پیشنهاد مجله فلایتیو:
دین مردم هندوستان
هند سرزمینی است که در آن ادیان مختلف به طور هماهنگ با هم زندگی می‌کنند. ۷۹.۸ درصد مردم هندوئیسم، ۱۴.۲ درصد اسلام، ۲.۳ درصد مسیحیت، ۱.۷ درصد سکیسم، ۰.۷ درصد بودایی و ۰.۴ درصد جینیسم را می‌پرستند. گاو در فرهنگ هندو یک حیوان مقدس است و در اساطیر به‌عنوان همراه خدایان متعددی مثل شیوا یا کریشنا همراه شده است. مصرف گوشت گاو یا کشتن گاو گناه محسوب می‌شود و ذبح گاو در چندین ایالت غیرقانونی است. روزه «Vrats» یا «Upvas» بخش مهمی از فرهنگ هند است و به‌عنوان وسیله‌ای برای سپاسگزاری از خدا و نشان‌دادن عزم و ارادت و صداقت محسوب می‌شود. در رسم و رسوم هندی این تصور درباره روزه وجود دارد که وقتی چند روز یا چند ساعت بدون غذا زندگی می‌کنند بدن خود را از آلودگی‌هایی که وارد بدن آنها شده است پاک خواهند کرد.
معابد مختلف در هند
کاوش در معابد هند یک تجربه جادویی است، اما قبل از سفر به چند نکته باید توجه داشته باشید. بسیاری از این بناهای مقدس عمداً در مکان‌هایی سرشار از انرژی مثبت از خطوط موج مغناطیسی زمین ساخته شده‌اند. بیشتر معابد دارای یک بت اصلی هستند که دارای صفحه‌ای مسی به نام Garbhagriha یا Moolasthan در زیر آن است و این بت انرژی زیرزمینی را جذب و طنین‌انداز می‌کند. بنابراین، خوب است که قبل از ورود به معبد حمام یا دوش بگیرید یا حداقل دست‌ها و پاهای خود را بشویید تا خود را از افکار منفی و تأثیرات بد پاک کنید.
برای ورود به همه معابد لباس مناسب واقعاً مهم است. لباس مناسب را به‌عنوان لباسی می‌شناسند که پوشیده و کامل است و برای نشان‌دادن احترام آن را می‌پوشند. زنان در حالت ایده‌آل باید از یک بالاتنه متوسط و یک دامن یا شلواری که تا ساق پا یا مچ پا را می‌پوشاند، استفاده کنند که به‌راحتی بتواند روی زمین با پاهای متقاطع بنشیند. مردان باید شلوار و پیراهن بپوشند. اگر برای دیدن یکی از معابد هندی رفتید از پوشیدن چرم یا پوست حیوانات از هر نوع خودداری کنید.
چرا که در رسم و رسوم هندی معتقدند این کار برای تمرین هندوها مضر است. همچنین باید کفش خود را قبل از ورود به عبادتگاه‌ها از پایتان بیرون بیاورید تا از ورود هرگونه کثیفی به محیط تمیز و مقدس معابد جلوگیری کنید. نکته اصلی این است که کفش‌هایی را انتخاب کنید که به‌راحتی از پایتان بیرون می‌آیند. اگر ترجیح می‌دهید همراه کفش جوراب هم پوشید گزینه خوبی است. فقط مطمئن شوید که تمیز و بدون سوراخ است.
جشنواره های رنگارنگ در هند
صدها جشنواره رنگارنگ و مختلف برای تجربه در هند وجود دارد. آن‌قدر که هر روزی سفرتان به این کشور می‌توانید یکی از جشنواره‌ها را در ایالات و شهرهای مختلف هند ببینید. تنوع عظیمی از جشنواره‌ها نشان‌دهنده فرهنگ و سنت‌های غنی هند است و جشنواره‌هایی در سطح ایالتی، مذهبی و جامعه‌محور برگزار می‌شوند.
هندوها دیوالی، هولی و ماکار ساکرانتی را جشن می‌گیرند، مسلمانان عید را جشن می‌گیرند، بایساخی (برداشت محصول) یک جشن سیک است، جین‌ها از ماهاویر جیانتی یاد می‌کنند و بودایی‌ها تولد بودا را جشن می‌گیرند. کریسمس و جمعه خوب (,od Friday) توسط مسیحیان هند جشن گرفته می‌شود. جشنواره‌هایی برای تجلیل از مقدسات، شخصیت‌های عمومی و گوروها هم وجود دارد.
در جشنواره‌های هندی رژه‌های عجیب‌وغریب، غذاهای خاص و مختلف، رقص و موسیقی، آیین‌های مقدس و رنگ‌های پرجنب‌وجوش، بت‌های پرزرق‌وبرق را ببینید. همچنین جشنواره‌های رفاه، یوگا و پیاده‌روی وجود دارد. بر خلاف بسیاری از جشنواره‌ها در سراسر جهان که می‌توانند یک روز جنجالی و عجیب باشد، در بسیاری از مناسبت‌ها و جشنواره‌های رسم و رسوم هندی، رسمی وجود دارد که در آن مصرف و فروش مشروبات الکلی ممنوع است. این جشنواره‌ها حتی جزء اصلی‌‌ترین و مهم‌ترین جشنواره‌های هندی هم هستند. چرا جشنواره‌ای را در تور خود قرار نمی‌دهید تا بتوانید بخشی از جشن‌های جامعه باشید و خاطرات جادویی تعطیلات را تجربه کنید؟ اگر می‌خواهید در برنامه خود برای دیدن جشنواره‌های هندی جایی باز کنید، شاید کمی اطلاعات درباره معروف‌ترین جشنواره‌های این کشور کمکتان کند:
رژه هلا در محله پنجاب
رژه هولا محلا توسط گورو گوبیند سینگ، دهمین گورو سیک، پایه‌گذاری است. یک رویداد سه‌روزه است که معمولاً در ماه مارس، یک روز پس از جشنواره هولی برگزار می‌شود. این رژه و مراسم آغاز سال نو سیک‌ها است و در شهر کوچک آناندپور صاحب در پنجاب اتفاق می‌افتد. یک جشنواره شلوغ، پرسروصدا و حسابی متفاوت که اگر فرصت آن را داشته باشید نباید دیدنش را از دست بدهید. در این جشنواره هنرهای رزمی، سرودهای مذهبی، موسیقی و شعر برگزار می‌شود و یک راهپیمایی باشکوه به سبک نظامی به پایان می‌رسد.
همچنین مطالعه کنید:
رقص چاهو اودیشا
یکی دیگر از سنت‌های مهم هند که از سال ۲۰۱۰ در فهرست میراث‌فرهنگی ناملموس بشریت یونسکو قرار گرفت، رقص کلاسیک چائو از اودیشا است. این رقص به‌عنوان شکلی از قصه‌گویی روی صحنه و با حضور جمعی از گروه‌های مردانه که با شور و هیجان زیادی این رقص را روی صحنه اجرا می‌کنند برگزار می‌شود. این رقص در اصل هنرهای رزمی، آکروباتیک، دوومیدانی را ترکیب می‌کند و نقوش آن موضوعات مذهبی شیوئیسم، شکتیسم و وایشنویسم را به تماشاگران نشان می‌دهد. این رقص یک سنت بسیار مهم بین رسم و رسوم هندی است و هر بهار جشن گرفته می‌شود.
ناگ پنچامی (جشنواره‌ای برای پرستش مارها)
در فرهنگ هندو و رسم و رسوم هندی ، مار به معنی نعمتی برای ایجاد آرامش و رفاه در خانواده است. جشنواره معمولاً در ماه‌های جولای و آگوست برگزار می‌شود. چندین داستان درباره اهمیت آن در اساطیر و فولکلورهای مختلف از جمله در مهابهاراتا، حماسه سانسکریت، نقل شده است. در این روز، خدایان مار ساخته شده از نقره، چوب یا سنگ با اهدای شیر، شیرینی و گل پرستش می‌شوند و گاهی اوقات از یک مار واقعی استفاده می‌شود. حفر زمین در ناگ پنچامی نیز ممنوع است زیرا می‌تواند به مارها آسیب برساند.
پوشاک و لباس های هندی
پوشاک در هند به آب‌وهوا، سنت‌های فرهنگی و قومیت هر منطقه بستگی دارد. لباس‌های زنانه و مردانه از لباس‌های ساده ای که بدن را پوشانده‌اند (ساری، دوتی، گامچا، کاوپینا، لانگوتا، لونگی و پارچه های لباس محلی) به لباس‌های پیچیده‌ای تبدیل شده است که نه‌تنها در لباس روزانه بلکه در رسم و رسوم هندی ، مناسبت‌های جشن، مراسم‌های مختلف و اجرای رقص هم استفاده می‌شود. فرم لباس‌های ساده و غربی که شامل همان پیراهن و شلوار می‌شود برای مردان و زنان می‌شود معمولاً افراد در هر سطح اجتماعی در مناطق شهری می‌پوشند. لباس‌های سنتی هندی اغلب مهارت‌های خارق‌العاده‌ای را که از نسلی به نسل دیگر منتقل شده‌اند، از جمله گل‌دوزی، تزئین و چاپ و همچنین منسوجات تزئینی مانند ابریشم خوب را به نمایش می‌گذارد. ممکن است لباس‌ها به رنگ خاصی برای نشان‌دادن دین یا مراسم خاصی پوشیده شوند.
رقص در هندوستان
هند انواع مختلفی از اشکال و فرم‌های رقص را دارد که در هر ایالت متفاوت است. «ناتیاشاشترا» (متن هنرهای نمایشی) در زبان سانسکریت هندو، هشت رقص کلاسیک هندی که شامل کاتاک در شمال، غرب و مرکز هند است را معرفی می‌کند. در شرق هند ساتریا از آسام، مانیپوری از مانیپور و اودیسی از اودیسا به نمایش گذاشته شده است.
در جنوب هند، می‌توانید شاهد کوچی پودی در آندرا پرادش، بهاراتاتامیام در تامیل نادو، کاتاکالی و موهینیاتام در کرالا باشید.
این فرم‌های رقص در رسم و رسوم هندی دارای روایت‌های دراماتیک هستند، با اجراکننده‌هایی که داستان‌ها را بیشتر از بیان کلمات و آواز، از طریق حرکات و رقص می‌گویند. رقص‌های محلی هند هم بر اساس داستان‌هایی ساخته شده‌اند که این بار به نسل‌ها منتقل شده است. این رقص‌ها در مناطق روستایی با اجراهایی که زندگی روزمره روستاییان را نشان می‌دهد، رایج است.
ادبیات در کشور هند
هند دارای حماسه‌های بسیار زیادی در قالب داستان، شعر، نمایشنامه و راهنمای خودیاری (self-help guides) است که قدمت آن به قرن‌ها پیش می‌رسد. دو حماسه معروف هندو، رامایانا و مهابهاراتا هستند که هر دو شامل داستان‌های هیجان‌انگیز از خدایان و شیاطین، عشق و جنگ و ارابه‌ها و آدم‌ربایی‌ها است. این داستان‌ها برای هزاران سال در رسم و رسوم هندی و فرهنگ آنها گفته و بازگو شده است و نقش بسزایی در فرهنگ هند دارد.
رامایانا داستان راما، شاهزاده پادشاهی افسانه‌ای کوسالا را روایت می‌کند و تبعید چهارده ساله خود را به جنگل که پدرش پادشاه داشاراتا از او خواسته است دنبال می‌کند. مهابهاراتا طولانی‌ترین شعری است که به زبان سانسکریت سروده شده است. هر دو حماسه از پیروزی خوب بر شر می‌گویند و ارزش‌های فداکاری، وفاداری و حقیقت را در نشان رسم و رسوم هندی می‌دهند.
خواندن مطلب زیر هم پیشنهاد می‌شو:
عالی