اتویل (Auteuil) یکی از محله‌های بسیار قدیمی پاریس است که در طول سال‌های مدید همراه مردم پاریس بوده و در کمال تعجب خیلی مورد توجه گردشگران نبوده است. با فلایتیو همراه باشید تا این منطقه زیبا در مجاورت رود سن را بشناسید.
برای خرید بلیط هواپیمای پاریس به فلایتیو مراجعه کنید.
در سال ۱۸۶۰ این منطقه که دهکده‌ای بیش نبود به ناحیه ۱۶ پاریس واگذار شد و به‌زودی با تغییرات و ساخت و سازی که در آن شکل گرفت تبدیل به منطقه زندگی بورژوازی شد؛ اما سرازیر شدن این‌همه مال و ثروت باعث نشد تا سبک زندگی مردم تغییر کند و این منطقه توانست کاراکتر روستایی و سرزنده خود را حفظ کند و زندگی مردم نیز حول یک برج با زنگی بزرگ در آن می‌گذشت.
در اصل تاریخچه اتویل به قرن ۱۲ بازمی‌گردد. آن زمان این منطقه متعلق به صومعه سنت جنویو بود و در شروع قرن ۱۶ تبدیل به پناهگاهی برای پروتستان‌هایی شد که در کشتار روی سنت بارتلومه فرار کرده بودند. حدود قرن ۱۸ بود که این منطقه تبدیل به یک دهکده کوچک شد.
حس و حالی که این منطقه داشت باعث شد تا در قرن ۱۷ بسیاری از مردم طبقه بالای جامعه در جستجوی یک زندگی تازه و کمی بازگشت به آرامش‌های قدیمی به این منطقه کوچ کنند. اتویل به زودی تبدیل به منطقه‌ای شد که میزبان بسیاری از نویسندگان و همچنین بازیگران مطرح آن زمان بود و تعدادی از اشراف و دیپلمات‌ها نیز در این منطقه سکنی گزیده بودند. حوالی شروع ۱۸۰۰ هم چندین چشمه آب‌درمانی در این منطقه کشف شد و این محل اسم و رسم یک مکان درمانی را نیز برای خود دست و پا کرد. چندین کلینیک برپا شده بود که امروزه اثری از آن‌ها نمانده است.
مهم‌ترین شخصیتی که در این منطقه زندگی کرده ژان باپتیست پوکلن (Jean-Baptiste Poquelin) ملقب به مولیر بود. مولیر پدر نمایش کلاسیک فرانسه است و کمدی فرانسوی تا حدی زاده ذهن او بوده است. خانه مولیر در خیابان شماره دو اتویل قرار داشت. او و دوستان هنری‌اش در کافه‌ای یا رستورانی کنار یکدیگر جمع می‌شدند و بر سر اتفاقات روز و صدالبته هنر با یکدیگر به بحث و گفتگو می‌نشستند. پاتوق آن‌ها رستوران لوبرژ دوموتون بلان (L’Auberge du Mouton Blanc) بود که در خیابان چهل اتویل قرار دارد و یکی از قدیمی‌ترین رستوران‌های شهر پاریس است.
افراد بزرگی با مولیر هم‌نشین بودند که می‌توان به ژان رسین (Jean Racine) و نیکولاس بولیو (Nicolas Boileau) اشاره کرد. بانوان نویسنده‌ای همچون مدلین دو اسکودری (Madeleine de Scudery)، نینون دو لنکلوس (Ninon de Lenclos) و بازیگر آثار تراژدی ماری شاممسل (Marie Champmesle) هم در میان دوستان مولیر بودند. همه این افراد پاتوقشان موتون بلان بود و اگر به این رستوران سر بزنید و قصد صرف یک غذا را داشته باشید حضور این افراد را حس خواهید کرد و می‌توانید به تصاویر پرتره آن‌ها که بر روی دیوارها نصب شده نگاه کنید.
بین سال‌های ۱۷۸۴ تا ۱۷۸۵ این محله میزبان دو شخص مهم در تاریخ آمریکا بود. جان آدامز (John Adams) و پسرش که بعد از آن به مقام ریاست جمهوری آمریکا رسیدند بین خیابان ۴۳ تا ۴۷ اتویل در هتلی به نام هتل آنتیر (Hotel Anteir) ساکن بودند. خانواده آدامز در این هتل زندگی کردند و جان آدامز نیز مدت‌ها مشغول یک قرارداد بین فرانسه و آمریکا بود.
همان زمان دوست جان آدامز یعنی بنجامین فرانکلین (Benjamin Franklin) هم در منطقه پسی (Passy) زندگی می‌کرد. این محله در منطقه ۱۸ پاریس قرار دارد و حدودا ۱۲ مایل با اتویل فاصله دارد. پیشینه هر دو محله یکی است اما ظاهر هر دو کاملا متفاوت از یکدیگر است.
فرانکلین حدودا ۹ سال در پاریس زندگی کرد و چهارشنبه‌ها و شنبه‌های خود را در خیابان ۵۹ اتویل می‌گذارند. آن زمان بانویی به نام کاترین لینوین هلسیوس (Anne-Catherine de Ligniville-Helvétius) خانه‌ای بزرگ داشت و مهمانی‌هایی را برگزار می‌کرد که افراد سرشناس جامعه آن روز پاریس در آنجا جمع می‌شدند. فرانکلین رفت‌وآمد فراوانی به خانه مادام داشت و یک صندلی مخصوص در میز ناهار برای او ترتیب داده شده بود. فرانکلین همانند بسیاری از مهمانان، شیفته جذابیت‌های نه تنها ظاهری بلکه فرهنگی مادام شده بود و دیری نگذشت که فرانکلین از مادام خواست که با او ازدواج کند. مادام اما مخالفت کرد و ترجیح داد که استقلال خود را حفظ کند.
جای تعجب نداشت که چرا فرانکلین همیشه به بعدازظهرهای سرخوش مادام سر می‌زد. آن زمان به مهمانی مادام لقب آکادمی اتویل داده بودند. یک آرامش خاصی در فضا حاکم بود و دور میز ناهار همه مشغول صحبت جانانه بودند. بیرون منزل نیز باغ بزرگی وجود داشت که همه جوری از سگ و مرغ گرفته تا کبوتر و قناری و گربه برای خود آزادانه می‌چرخیدند.
البته همه خیلی علاقه‌مند و شیفته مادام نبودند. زن آدامز هر از چند گاهی نفرت و بدبینی خود به مادام را ابراز می‌کرد. از نظر او رفتار گرم مادام با مهمان‌های و مخصوصا بنجامین فرانکلین زننده بود و در شان یک خانم نبود که آنقدر گرم با مهمانان خود رفتار کند. او به مادام به عنوان یک زن بد نگاه می‌کرد و گاه گداری دعوایی با او راه می‌انداخت.
خاندان بناپارت و شاهزاده‌شان پیر بناپارت (Pierre Bonaparte) نیز در مهمانی‌های مادام شرکت کرده بودند. بین سال‌های ۱۷۹۸ تا ۱۷۹۹ این خانواده حداقل سه بار مهمان مادام بودند و بعد از چند بار سر زدن به عمارت حس کردند که ساختمان کمی کوچک است و دیگر سر نزدند!
مادام هلوسیوس این ساختمان را بعد از بیوه شدنش خریداری کرد و همان زمان این ساختمان تاریخ طولانی داشت. صاحب قبلی آن کسی جز موریس کوئنتین دلا تور (Maurice Quentin de la Tour) نقاش معروف پرتره دوران رکوکو نبود. این ساختمان البته امروزه دیگر وجود ندارد و به جای آن چندین آپارتمان مدرن ساخته شده است.
یکی دیگر از ساکنین اتویل بنجامین تامپستون (Benjamin Thompson) بریتانیایی بود که البته در آمریکا زاده شده بود. او یکی از مخالفین بن فرانکلین بود. تامپستون به عنوان یک پزشک و مخترع فعالیت داشت و در کنار تحصیلات هاروارد درجه افسری ارتش را نیز داشت. او به بن فرانکلین به چشم یک شورشی نگاه می‌کرد. پس از اینکه به خانه‌اش در نیو همپشایر (New Hampshire) حمله شد او تصمیم گرفت تا سریعا همسر و دختر تازه به دنیا آمده‌اش را جای بگذارد و بدون هیچ ثروتی فرار کند.
تامپسون البته اختراعات و دستاوردهای فراوانی همچون در زمینه ترمودینامیک داشت و همین دستاوردها باعث شد تا افتخارات فراوانی در سرتاسر قاره اروپا و آمریکا به دست آورد. تامپسون به آلمان مهاجرت کرد و از اختراعات و اکتشافات خود در راستای منافع انسانی بهره برد. گرچه دستاوردهای او باعث شد تا بر اساس یک سری اتفاقات او به عنوان وزیر ارتش بایرن منصوب شود و طی چند سال بتواند ارتش باواریایی‌ها را دوباره سرپا کند. در پایان او به اتویل رفت و تا پایان عمرش آنجا ماند. پس از مرگ مادام هلوسیوس، تامپسون منزل او را خریداری کرد و تا زمان مرگ آنجا بود. هردوی مادام و تامپسون در زمین همین عمارت خاک شده‌اند و مقبره‌شان موجود است.
از دیگر اشخاص مهم فرانسه در قرن ۱۹ می‌توان به بالزاک (Balzac) اشاره کرد که چند سالی در اتویل زندگی کرد و البته موزه او در پسی قرار دارد. مارسل پروست (Marcel Proust) هم زمانی را در خانه‌ی عمویش که در اتویل بود گذراند.
در خیابان پوسن (Rue Poussin) که موازی خیابان تویل است، یک شهرک مسکونی به نام ویلا مونتمورنسی (Villa Montmorency) را مشاهده خواهید کرد. این ویلا پیش‌ازاین مکان زندگی اشراف و افراد طبقه بالای جامعه بود و طی مرور زمان نیز همین‌گونه مانده است. امروزه نیز برخی از شهروندان رده بالای فرانسه در این شهرک زندگی می‌کنند.
کمی از اشراف بگذریم و به حس و حال محلی این منطقه بپردازیم. اتویل قابلیتی دارد که اگر شما هم چند دقیقه مشغول قدم زدن در خیابان‌ها و کوچه‌هایش شوید حس و حال محلی را جذب خواهید کرد. مغازه‌ها و تجارت‌های فراوانی در اتویل به راه است و هر صبح چهارشنبه و شنبه یک بازار در میدان مرکزی منطقه به راه است که از نسل‌ها پیش به جای مانده است. ساختمان‌های منطقه نیز بسیار زیبا و جذاب هستند و می‌توان نمونه‌های آرت نوو را در میان آن‌ها پیدا کرد.
اگر یکی دو روز را در این منطقه گذراندید حتما برای صرف یک نوشیدنی و غذا به رستوران‌های اتویل نیز سر بزنید. برای قدم زدن پایانی هم به پل مرابو (Pont Mirabeu) بروید تا از نمای زیبای رود لذت ببرید. می‌توانید به پارک بولونی (Bois de Boulogne) هم سر بزنید و باغ‌ها و گلخانه‌های زیبای این پارک را مشاهده کنید.
برای رسیدن به اتویل راه آسانی را در پیش خواهید داشت. می‌توانید در ایستگاه مترو میکل آنز اتویل (Michel-Ange d’Auteuil) پیاده شوید؛ اما پیشنهاد ما این است که با استفاده از خطوط اتوبوس ۵۲ تا ۶۲ و ۲۲ به اتویل سر بزنید و در میان راه از معماری و نماهای زیبایی که در محله وجود دارد لذت ببرید. اگر از خط ۵۲ سوار می‌شوید می‌توانید از دیدن نمای زیبای ساختمان کنکورد (de la Concorde) لذت ببرید.
همچنین برای گذران وقت ما چندین پیشنهاد برای شما داریم. رستوران موتون بلان رستورانی بسیار زیبا و تاریخی است و منوی رستوران قیمت میانگین ۳۰ یورو خواهد داشت. همچنین رستوران کلوشر ویلاج (Au Clocher du Village) هم یک رستورانی فرانسوی سنتی است و قیمت میانگین آن حدودا بیش از ۱۰ یورو است. برای کمی استراحت هم کافه براسری اتویل (Brasserie Auteuil) مکان خوب و مناسبی است. این کافه طراحی زیبایی دارد و تراس آن هم بسیار چشم‌نواز است. اگر در فصل سرما هم سر بزنید، فضای بیرونی سیستم گرمایش خوبی خواهد داشت. دیدن باغ‌های ژاردین د سره (Les Jeadins Des Serres) هم یکی از قسمت‌های خوب سفر شما می‌تواند باشد. این باغ‌ها هزینه ورودی نخواهند داشت و بسیار چشم نواز هستند.
در حقیقت لوئیس پانزدهم در سال ۱۷۶۱ دستور ساخت این باغ‌ها را داد و در سال ۱۸۹۵ نیز یگ گلخانه شیشه‌ای بسیار زیبا به آن اضافه شد. در این باغ حدودا ۵ گلخانه وجود دارد که همگی فوق‌العاده عالی هستند و جزو بهترین گلخانه‌های جهان هستند. این گلخانه‌ها تحت محافظت هستند و حدودا 100 هزار گیاه مختلف از سرتاسر جهان را میزبانی می‌کنند. همه نوع گیاهی از گیاهان گرمسیری تا سردسیری همگی در این مکان زندگی می‌کنند و برخی از آن‌ها بسیار کمیاب و پیر هستند.
البته در سال ۱۹۶۸ قسمتی از این باغ‌ها به دلیل گسترش جاده‌ها و آزادراه‌ها دچار تخریب شد و از حجم آن کوچک‌تر شد. حتی امروزه نیز این باغ‌ها با خطر تخریب مواجه است و استادیوم رولند گروس (Roland-Garros) که در نزدیکی این باغ‌هاست و مسابقات تنیس اوپن فرانسه را میزبان است عامل تخریب بیشتر این باغ‌هاست. در سال ۲۰۱۱ فدراسیون تنیس فرانسه اعلام کرد که این استادیوم باید گسترده‌تر شود وگرنه باید خطر از دست دادن میزبان تنیس اوپن را به جان خرید. گسترش این استادیوم نیز به معنای تخریب بخش‌های بیشتر باغ ژاردین است. هزاران فعال محیط زیست و همچنین چهره‌های سرشناس شکایاتی را به دادگاه برده‌اند اما تا کنون که هیچکدام ازین شکایت‌ها موفق نبوده و به نظر می‌رسد که پروژه گسترش استادیوم ادامه داشته باشد.
