برزیل بیش از هر چیز به خاطر عشقش به فوتبال شناخته‌شده است. اما منشاء این ورزش در افریقای جنوبی نیست. البته ورزش‌های دیگری هستند که در اینجا به وجود آمدند که نه‌تنها در خارج از برزیل چندان شهرتی ندارند، بلکه خود برزیلی‌ها هم زیاد با آن‌ها آشنا نیستند. در اینجا هفت ورزشی را نوشته‌ایم که بومی برزیل هستند و برخی از آن‌ها ممکن است باعث تعجب شما بشوند.
برای خرید بلیط ارزان هواپیما و رزرو هتل به فلایتیو مراجعه کنید.
پتکا Peteca
کلمه‌ی پتکا از قبیله‌ی بومی توپی Tupi گرفته‌شده و به معنای تاب خوردن یا دمیدن است. پتکا یک پایه‌ی پلاستیکی است که چند پر به بالایش وصل شده و خیلی شبیه بدمینتون است، اما به‌جای راکت، از دست استفاده می‌شود. پتکا پیش از آمدن پرتغالی‌ها به آنچه امروزه برزیل خوانده می‌شود، توسط بومی‌ها بازی می‌شده است. در 1920، در بازی‌های المپیک آنتورپ، بعضی از ورزشکاران برزیلی باهدف تفریح، همراهشان پتکا برده بودند. این موضوع باعث جلب‌توجه ورزشکاران دیگر کشورها شد، اما در سال 1973 بود که اولین فدراسیون پتکا در مینا ژرائیس Minas Gerais افتتاح شد. در سال 1987 اولین رقابت پتکای برزیلی برگزار شد و در سال 2000 فدراسیون جهانی پتکا در برلین آلمان افتتاح شد. بزرگ‌ترین فدراسیون‌های پتکا در آلمان و ژاپن هستند. این بازی در سایر نقاط جهان تحت عنوان ایندیاکا Indiaca شناخته می‌شود.
تیوب سواری روی آب Acqua ride/boia cross
این ورزش آبی در ابتدا به‌عنوان بازی بچه‌ها مطرح بود. بچه‌ها در سائو پائولو و مینا ژرائیس، روی تیوب‌های ماشین در رودخانه‌ها و رودها سواری می‌کردند. اولین مسابقات قهرمانی تیوب سواری برزیل در 1983 در ایپورانگا Iporanga در سائو پائولو برگزار شد. در دهه 1990 برای این ورزش دستکش‌ها و وسایل محافظتی این ورزش نیز تولید شد. در 1997 سازمان تیوب سواری برزیل برای قانونمند کردن این ورزش تأسیس شد.
فرسکوبول Frescobol
فرسکوبول در اواسط دهه 1940 در ریو دژانیرو به‌عنوان نماد ورزش ساحلی در برزیل مطرح شد. این ورزش شبیه تنیس است اما روی ماسه و بدون تور یا محدوده‌ی مشخص بازی می‌شود. راکت‌های این بازی از تخته‌های چوبی ساخته می‌شود و به شکل دسته‌های تنیس روی میز هستند. اما در برابر آب‌شور اقیانوس مقاومت دارند. توپ این بازی هم از پلاستیک نرم ساخته و به‌راحتی خشک می‌شود. در دهه 1980 مسابقات متعددی در مناطق مختلف برزیل برگزار شد، اما در 1994 بود که اولین اتحادیه‌ی فرسکوبول برزیل برگزار شد.
تخته‌ی شن نوردی Sandboard
این ورزش در دهه 1980 و زمانی که‌موج‌ها به‌اندازه‌ی کافی برای موج‌سواری خوب نبودند، توسط موج‌سواران در فلوریانوپولیس ابداع شد. در این ورزش، ورزشکاران روی تپه‌های شنی با تخته‌ای شبیه به تخته اسنوبورد بازی می‌کنند. این ورزش در دسته‌های مختلفی برگزار می‌شود و طرفدارانی از سرتاسر جهان پیداکرده است. رقابت‌هایی در امریکا، استرالیا، اوروگوئه و آرژانتین برگزارشده است.
فوتوالی Futevôlei
این ورزش در 1965 در ساحل کوپاکابانا Copacabana ابداع شد و عناصری از فوتبال و والیبال ساحلی را در خود دارد. هر تیم پنج بازیکن دارد اما امروزه بازی‌های با تیم‌های دو نفره نیز در برزیل شایع است. اولین تورنمنت بین‌المللی فوتوالی در سال 2003 در ساحل میامی امریکا برگزار می‌شود.
فوتبال ساحلی
عشق برزیلی‌ها به فوتبال باعث خلق فوتبال ساحلی در ماسه‌های ریودوژانیرو شده است. فوتبال ساحلی در جهان به خاطر آن مشهور شده که فوتبالیست‌های مشهور برزیلی ازجمله رو ماریو، جونیور و زیکو بعد از خداحافظی از فوتبال، در تیم ملی فوتبال ساحلی بازی کرده‌اند. در 1993 اولین مسابقات حرفه‌ای فوتبال ساحلی در ساحل میامی برگزار شد و گروه‌هایی از امریکا، برزیل، آرژانتین و ایتالیا در میان شرکت‌کنندگان بودند.
کاپوئیرا Capoeira
این ورزش توسط بسیاری به‌عنوان بیان فرهنگی تجربه‌ی بردگان آفریقایی است که به برزیل آورده شدند. این ورزش اکنون محبوبیت جهانی دارد. بازیکنان این ورزش باید یاد بگیرند چطور با ریتم موسیقی حرکت کنند و درعین‌حال با رقیبشان برقصند. در کنار این ورزش همیشه سازهای آفریقایی نواخته می‌شوند. کاپوئیرا ترکیبی از هنرهای رزمی برزیلی، رقص و حرکات آکروباتیک است. دو بازیکن در یک حلقه قرار می‌گیرند تا بازی کنند و بقیه دور آن‌ها حلقه می‌زنند، آواز می‌خوانند و ساز می‌زنند. در سال 2014 کاپوئیرا توسط یونسکو به‌عنوان یکی از میراث فرهنگی ناملموس انسانیت نام گرفت.
