شهرهای زیرزمینی ترکیه مثل شهر درینکویو شهرهایی شگفت‌انگیز در کاپادوکیه (Cappadocia) هستند که حالا در سراسر جهان به‌اندازه دودکش‌های افسانه‌ای به شهرت رسیده‌اند. این شهرها که به‌منظور محافظت از ساکنان قدیمی ساخته شده‌اند، به هزاران نفر از مردم اجازه می‌دادند تا در خفای کامل به زندگی خود ادامه دهند.
شهر زیرزمینی ترکیه : درینکویو
یکی از مشهورترین شهرهای زیرزمینی در کاپادوکیه، درینکویو (Derinkuyu) نام دارد که در دوران امپراتوری روم شرقی به‌منظور محافظت از مردم در برابر حملات اعراب مسلمان در جنگ‌های بین سال ۷۸۰ تا ۱۱۸۰ میلادی ساخته شده است. این شهر چندطبقه متشکل از معابر بسیار و غارهایی است که کاربردهای متعددی داشتند. شهر ۶۰ متر در زیر زمین قرار دارد و در آن زمان پناهگاهی برای زندگی ۲۰ هزار نفر همراه با دام‌ها و غذاهای آن‌ها بود. درینکویو که قطعا بزرگ‌ترین شهر زیرزمینی در کاپادوکیه است، از سال ۱۹۶۹ به روی گردشگران باز شده و تنها نیمی از آن امکان تماشا دارد.
این شهر در دوران شکوه خود دارای دو درب سنگی بزرگ بود که در مواقع خطر از داخل بسته می‌شد. هر طبقه از شهر دارای درب مخصوص به خود بود و در تمامی غارهای آن فضای اضافی برای انبار کردن غذا و مایحتاج زندگی، ساخت اسطبل و همچنین چندین کلیسا وجود داشت. اگرچه ساکنان این شهر در خفا زندگی می‌کردند، اما تمامی امکاناتی که یک فرد بر روی زمین داشت را در اختیار داشتند. یکی از فضاهای حیرت‌انگیز در درینکویو، اتاق بزرگی است که سقف‌های طاقدار دارد؛ به باور باستان‌شناسان، اینجا یک مدرسه مذهبی با اتاق‌های درس مجزا بوده است. بالا و پایین رفتن از پله‌های متعدد، گردشگران را به سطوح مختلفی از این شهر افسانه‌ای می‌رساند؛ وجود سیستم تهویه هوا یا یک صلیب قدیمیِ متعلق به کلیسا نشان می‌دهد که این غارها در گذشته چگونه محلی برای زندگی روزمره مردمان بوده‌اند. درینکویو همچنین با دیگر شهرهای زیرزمینی از طریق شبکه‌ای از تونل‌های پیچیده در ارتباط بوده است.
درباره تاریخ و فرهنگ این شهرهای زیرزمینی
تصور می‌شود که این شهرهای زیرزمینی در ابتدا توسط فریگیان در قرن‌های هشتم و هفتم پیش از میلاد ساخته شده‌اند؛ آن‌ها خانه‌های خود را در منطقه‌ای با سنگ‌های آتش‌فشانی نرم ساختند. بعدها، در عصر رومیان باستان و تغییر زبان فریگیه با زبان یونانی، ساکنان مسیحی به ساخت شهرهای زیرزمینی ادامه دادند و ضروریات فرهنگی و مذهبی خود مانند کلیسا و سنگ‌نبشته‌های یونانی را به آن‌ها افزودند. شهرهای زیرزمینی مانند درینکویو به محافظت از شهروندان خود تا قرن چهاردهم میلادی و زمانی که مسیحیان بار دیگر به محل امنی برای مقابله با تهدید مغول‌ها در دوران قتل‌عام تیمور نیاز داشتند، ادامه دادند. این شهرها همچنین در دوران عثمانی محلی برای در امان ماندن از قدرت مسلمانان ترک محسوب می‌شدند.
این غارها حتی در قرن بیستم به مردم اجازه دادند تا جان خود را در برابر شکنجه و آزار و اذیت امپراتوری عثمانی حفظ کنند. درنهایت در سال ۱۹۲۳ و پس از مهاجرت ساکنان این غارها بین یونان و ترکیه، شهرهای زیرزمینی کاملا خالی از سکنه شدند و تا سال ۱۹۶۳ مورد کاوش قرار نگرفتند. در این سال، یکی از شهروندان ترکیه اتاقی عجیب را در پشت دیوار خانه خود پیدا کرد و تمام داستان از اینجا شروع شد.
برای پیدا کردن راه حل های سفر از استانبول به کاپادوکیه به این مطلب فلایتیو سر بزنید.
