همه می‌دانند که برپا کردن آتش بخشی از کمپ زدن در فضاهای باز است؛ اما هر مکان و موقعیت به چه نوع آتشی نیاز دارد؟ پاسخ به این سوال بستگی به هدف شما از برپا کردن آتش و میزان چوبی دارد که در دسترس شما است. فلایتیو به سراغ پاسخ دقیق‌تری رفته و شما را با بهترین روش‌های برپا کردن آتش آشنا می‌کند.
نکته: همیشه هیچ ردی از خود در طبیعت باقی نگذارید و محدودیت‌های منطقه‌ای را پیش از برپا کردن آتش بررسی کنید.
برای خرید بلیط هواپیما به فلایتیو مراجعه کنید.
روش چادر سرخپوستی
این روش کلاسیک و مخروطی اسم خود را از چادرهای سرخ‌پوستان گرفته است. در این روش سطح پایینی گرد و عریض بوده و به اکسیژن اجازه جریان بیشتری را می‌دهد، درنتیجه دمای آتش شما افزایش می‌یابد. در روش چادر سرخپوستی تغذیه آتش از طریق قرار دادن چوب‌ها به‌صورت کج نیز آسان است. ازآنجایی‌که این روش چوب زیادی مصرف می‌کند و نیازمند مراقبت دائمی است، بهترین کاربرد آن برای گرم کردن سریع یا پخت‌وپزهای کوچک، نظیر جوشاندن آب، است. برای جوشاندن آب منتظر بمانید تا چوب‌های مخروطی شکل فرو بریزند. سپس ظرف آب را روی زغال‌ها قرار داده و چند شاخه کوچک به‌منظور خاموش نشدن آتش در اطراف ظرف قرار دهید.
روش اتاقک چوبی
اگر به دنبال داشتن آتشی با شعله دائمی و کمترین زحمت هستید، روش اتاقک چوبی بهترین پیشنهاد برای شماست. کافی است تا تخته‌های ضخیم را برای سوختن بر روی یکدیگر قرار دهید، اما همچنان در وسط آن فضایی برای جریان هوا خالی بگذارید. با این روش می‌توان آتشی گرم تهیه کرد که دیرتر از روش چادر سرخپوستی می‌سوزد. ساخت این آتش نیز ساده است: دو تخته را به‌موازات هم در محل موردنظر قرار دهید، سپس دو تخته دیگر را در جهت برعکس و عمود بر تخته‌های زیر بگذارید. چیدن تخته‌ها را تا رسیدن به ارتفاع موردنظر ادامه داده و آتشزنه را در مرکز قرار دهید.
روش سکو
روش سکو از خانواده اتاقک چوبی است، اما هدف از برپا کردن آن تهیه غذا است. تفاوت این روش در این است که تخته‌ها به هم نزدیک‌تر هستند (که مناسب قرار دادن غذاهای کوچک است) و آتش نیز برخلاف روش اتاقک چوبی، از سطح بالای آن شروع می‌شود. با شعله‌ور شدن چوب‌ها از بالا، آتش به‌صورت یکپارچه شکل گرفته و می‌توان بر روی سطح صاف آن ظرف‌های غذا را قرار داد. برای ساخت آتش به روش سکو، سه تخته (یا بیشتر) را بر روی زمین قرار دهید، سپس سه تخته دیگر را به‌صورت برعکس و در جهت عمود با تخته‌های زیرین، روی آن‌ها بگذارید. این کار را حداقل تا سه لایه انجام دهید. حالا چوب‌ها را از بالا آتش بزنید.
روش ستاره
روش ستاره توسط نیروهای دریایی غربی که با کمبود چوب روبرو بودند، انجام می‌شد. برخلاف روش‌های دیگر که همه چوب‌ها در یک لحظه مشتعل می‌شوند، در روش ستاره انتهای هر چوب را بر روی زمین به یکدیگر نزدیک کرده و نسبت به هم به‌درستی تنظیم می‌کنیم. سپس هرکدام از آن‌ها را کم‌کم روشن می‌کنیم. درنتیجه آتش به‌آرامی می‌سوزد، نیازی به خرد کردن چوب‌ها ندارد (می‌توان از چوب‌ها با هر اندازه‌ای استفاده کرد) و یک شعله کامل به ما می‌دهد. می‌توان یک آتش کوچک به روش چادر سرخپوستی تهیه کرد و سپس چهار یا پنج چوب را در اطراف آن به روی زمین قرار داد. درنتیجه یک طرف چوب در آتش قرار می‌گیرد و طرف دیگر آزاد است. با پیشروی آتش، چوب‌ها را به طرف مرکز آتش حرکت داده و جایگزین چوب سوخته می‌کنیم. یکی دیگر از مزایای روش ستاره این است که می‌توان این آتش را به‌سرعت و با دور کردن چوب‌ها از مرکز آتش خاموش کرد.
روش تکیه‌گاهی
وقتی‌که باد شدیدی می‌وزد، شما از اینکه قادر به تهیه آتش به روش تکیه‌گاهی هستید خوشحال می‌شوید؛ زیرا می‌توان از چوب موردنیاز در تهیه آتش به‌عنوان بادشکن استفاده کرد. برای ساخت این آتش ساده، کافی است تا یک چوب ضخیم را بر روی زمین بخوابانید و آتشزنه خود را در کنار آن و قسمت بادپناه قرار دهید. حالا چوب‌های نازک‌تر را به آن تکیه داده و چوب آتشزنه دیگر را در زاویه‌ای قرار می‌دهیم که به آتشزنه بالایی ختم شود. زمانی که آتشزنه را روشن کنیم، چوب آتشزنه دیگر به‌سرعت روشن شده و موجب سوختن تخته بزرگ‌تر می‌شود. به‌آرامی چوب‌های بزرگ‌تر را به آتش اضافه کنید و یک تخته کاملا بزرگ دیگر را در زمان گر گرفتن آتش بر روی چوب‌ها قرار دهید.
